Είναι κι αυτός ένας
τρόπος να εμφανίζεται κανείς ως απασχολημένος με την τρέχουσα πραγματικότητα
ενώ δεν κάνει τίποτε άλλο από του να ψάχνει στη φαρέτρα του να βρει τα πιο
έξυπνα βέλη, τις πιο θορυβώδεις φούσκες, μπαλονάδες πολλοί, για να εκστομίζει
εναντίον του αντιπάλου. Πώς να αντέξουμε διακόσιες πενήντα μέρες και
περισσότερες έναν προεκλογικό; Κι όχι μόνο από εκπροσώπους των κομμάτων αλλά
από τον κάθε ένα, δικαίωμα του κάθε πολίτη είναι, μια μορφή κι αυτή άμεσης
δημοκρατίας. Πού θα πάει όμως; ‘Οποιος πνίξει πρώτος τον αέρα χρόνο του μη
έχοντας άλλο τίποτε να κάμει. Χρόνου φείδου.
