Μάλλον θόρυβος
Όσοι είναι υπέρ
του Μητσοτάκη θα γράψουν για την επιτυχή επίσκεψή του στις ΗΠΑ. Όσοι είναι
εναντίον του θα βρουν αρνητικά πολλά, ευτράπελα και διασκεδαστικά, εχθρικά
ακόμα. Το ίδιο συμβαίνει και με τον πρόεδρο της Ουκρανίας. Όσοι είναι υπέρ του
θα εκφράζουν τον θαυμασμό για τη γενναιότητά του. Όσοι είναι εναντίον του θα
τον αποκαλούν τον χρήσιμο ηλίθιο. Όσοι είναι υπέρ του Πούτιν θα τον αποκαλούν
σωτήρα της πατρίδας του και της οικουμένης ακόμα, δημοκρατικό και μεγάλο ηγέτη.
Όσοι είναι εναντίον του τον αποκαλούν δολοφόνο και δικτάτορα και άλλα πολλά. Το
ίδιο συμβαίνει και με τους υποψηφίους προέδρους στην Κύπρο. Εκ των προτέρων
ξέρουμε ο καθένας τι θα γράψει και πώς θα χαρακτηρίσει τον ένα ή τον άλλο, και
είναι και πολλοί σχετικά. Γι’ αυτό είτε γράψει κανένας είτε δεν γράψει, το ίδιο
κάνει, αφού είναι γνωστό εκ των προτέρων τι θα πει. Κι αν γράψει, δεν το
διαβάζουμε και ησυχάζουμε. Η αταραξία είναι προτιμότερη της ταραχής και της νευρικής
διέγερσης που προκαλούν τα γραφτά τοποθετημένων ήδη προληπτικά. Μπορούσε δηλαδή
να γίνει κάτι άλλο; Μπορούσε να υπάρξει πραγματικός προβληματισμός. Εύκολο; Όχι
βέβαια. Ας γράφουν λοιπόν και ας μη διαβάζουμε. Διότι «τούτο ουδέν ωφελεί αλλά
μάλλον θόρυβος γίνεται». Για τα γραφτά λέω.
