ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ
ΙΣΤΟΡΙΚΑ
Δυο φιλολογικά
ερωτήματα , ενδιαφέρουν κι άλλους, μην ακούτε φιλολογία και πάτε πίσω, συνήθως
αναφέρουν για τον Κυριάκο Μάτση πως είπε, ή έγραψε περίπου, «δεν ενδιαφέρει
αυτή τη γη ποιοι την καλλιεργούν, έλληνες ή τούρκοι, σημασία έχει αυτοί οι
άνθρωποι ελεύθερα να απολαμβάνουν τους καρπούς των μόχθων τους», και τώρα,
διαβάζοντας το βιβλίο του Γιάννη Δρουσιώτη «Φύλλα Φθινοπωρινά», βρίσκω την
πληροφορία πως ο Μάτσης διάβαζε και Μαρξ. Είναι βέβαιο, χωρίς να έχω
παραπομπές, πως το πνεύμα το διεθνιστικό του Μαρξ και της ανατροπής των
κεφαλαιοκρατών, συνέβαλε στην πιο πάνω ρήση του Μάτση, ο οποίος όμως από την
άλλη φέρεται από τον Γιάννη Δρουσιώτη ως ελληνολάτρης, αρχηγός των δεξιών στη
Θεσσαλονίκη τον καιρό του εμφυλίου, που του συμπαραστάθηκε μάρτυρας υπεράσπισης
στο στρατοδικείο που τον καταδίκασε τετράκις σε θάνατο. Ερμηνεία και εξήγηση
υπάρχει για τα λόγια του Κυριάκου Μάτση,
δεν είναι άρα ανάγκη να μας τσαμπουνούν οι της όποιας λύσης πως ο Μάτσης
δεν ενδιαφερόταν για το ποιος καλλιεργεί την κυπριακή μας γη. Έλληνες την
ελληνική γη. Γι’ αυτό θυσιάστηκε. Για την ένωση με την Ελλάδα και την ελευθερία
των ελληνοκυπρίων από τους Άγγλους. Αλοίμονο! Εδώ φτάσαν μερικοί, να μας
βγάζουν και τον Μάτση της όποιος λύσης και του διαμοιρασμού των κλεψιμιών!!!
Το δεύτερο
ερώτημα που μού απαντήθηκε ήταν σχετικό με τις «+13-12-43» του Γιώργου Ιωάννου,
ένα διήγημα που αναφέρεται στον εμφύλιο και όμως δεν το προβάλλουν οι
ερμηνευτές. Ο Δρουσιώτης στο πιο πάνω βιβλίο του, αντάρτης στον Όλυμπο, γνώρισε
τους Σαρακατσαναίους και φιλοξενούνταν οι αντάρτες από αυτούς, όμως συνεχώς
τους παρακαλούσαν, κάντε επιχειρήσεις όχι όμως κοντά μας γιατί οι Γερμανοί μα
τα αντίποινά τους θα μας αφανίσουν. Ο Γιώργος Ιωάννου στο διήγημά του στο τέλος
αναφέρει πως κάποιος από τους επισκέπτες στον ιερό χώρο της μαζικής απάνθρωπης
εκτέλεσης στα Καλάβρυτα, είπε, «καλά να τους κάμουν, αφού οι άλλοι σκότωσαν
στρατιώτες του εχθρού». Δεν αναφέρει όμως πως οι μεν δεξιές αντάρτικες ομάδες
αποφάσισαν να μην κάμνουν επιθέσεις εναντίον των Γερμανών, αφού θα πλήρωναν με
αντίποινα γειτονικά χωριά, ενώ οι αριστερές ανταρτικές ομάδες συνέχιζαν τις
επιθέσεις, πιστεύοντας πως ήταν κακό να μη συνεχιστεί ο αγώνας εναντίον των
Γερμανών. Κατακριτέος βέβαια ο λαλήσας και προπάντων οι εγκληματίες ναζί.
Προβληματισμός
ήταν, ο εμφύλιος ήταν ζωντανός σίγουρα ως το 1970 περίπου, ο Ιωάννου
επισκέφτηκε τα Καλάβρυτα γύρω στο 1963, ύστερα άλλαξαν τα πράματα, ο κόσμος
ημέρεψε, άλλα προβλήματα μπήκαν στη μέση, αναγνωρίστηκε στο μεταξύ η αντίσταση.
Ο Θεός σώζοι την Ελλάδα κι εμάς από τους
Τούρκους. Γι’ αυτό χρειάζεται η Ελληνική ομόνοια, αλλά γνήσια ελληνική, κι όχι
κοσμοπολίτικη, όπως μας την παρουσιάζουν επίσημα με τους γιορτασμούς για τα
διακοσάχρονα του 1821!!!
