Ο Ξερτογάνης
Ο παππούς μου ο Αισχύλος στην τραγωδία Πέρσες παραθέτει χοντρικά τον
περσικό στρατό και στόλο, τους μεγάλους της εποχής στρατηγούς και τοπάρχες που
ακολουθούσαν τον Ξέρξη στην εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας, σαν να λέμε στρατιώτες,
άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα, υποβρύχια, φρεγάτες, κορβέτες, περιπολικά
, αποβατικά , σκάφη υποστήριξης, ναυτική αεροπορία, μαχητικά αεροσκάφη, αεροσκάφη
ιπτάμενου ανεφοδιασμού, πυραύλους και άλλα όπλα, με όλο το επιτελείο του και
πρώτους τους υπουργούς του, των Εξωτερικών
Μεβλούτ Τσαβούσογλου και Εθνικής Άμυνας Χουλουσί Ακάρ, που διαγκωνίζονται
ποιος φωνάζει περισσότερο, κι αν δεν μπορεί να φωνάζει, βάζει στο μικρόφωνο το
τηλέφωνό του κι αφήνει τον Ερντογάν να λέει και να βρουχιέται, να μην ξεχωρίζεις αν μιλά άνθρωπος ή λιόντας της
ζούγκλας, κι οι γέροντες βλέποντας τη βασίλισσά τους πρωί ξημέρωμα να βγαίνει
από τα παλάτια. - ὦ βαθυζώνων ἄνασσα Περσίδων ὑπερτάτη, κι όπως το
λέγαμε μετρικώς, τότε στο σχολείο, που μαθαίναμε αρχαία αρχαιότατα, ώβα θύζω
νώνα νάσσα πέρσι
δώνυ πέρτα τη
Δεν τα βλέπει καλά στον ύπνο της η άνασσα και ζητά βοήθεια από τους
γέροντες, τόσο στρατό και στόλο στείλαμε κι ακόμα κανένας δεν φάνηκε να επιστρέφει,
ναι, γιατί μετάτρεψαν την αγια Σοφιά σε τζαμί, έκαψαν την ακρόπολη και των
Αθηναίων τα ιερά, και τώρα ακούμε και τη θάλασσα χτυπά με το μαστίγιο και την
μετατρέπει σε στεριά δένοντας ένα ένα τα καράβια, περνά απάνωθέ τους ο στρατός,
μα ο Ποσειδώνας δεν σηκώνει τέτοια, να του μειώσουν τη θαλάσσια δύναμη και στη
Σαλαμίνα, όλοι αυτοί, που πέρασαν από πάνω του, συντρίμμια, στα βράχια του
νησιού, διψασμένοι στα ποτάμια και δεν πίνουν, νεκροί κι άχρηστοι, η άλκιμη νεολαία
της Περσίας, της Τουρκίας, της όποιας τυραννίδας, γιατί πάνω από τους ανθρώπινους
νόμους που καταπατά ο κάθε Ξερτογάνης υπάρχουν οι θείοι νόμοι, η θεία ισορροπία,
η θεία δικαιοσύνη, κι ας περιγελούν οι γραμματιζούμενοι κι αμόρφωτοι, που δεν
βλέπουν έξω από τα βιβλία τους τον θείο κόσμο και τους νόμους του.
Κάπως έτσι μας τα λέει ο παππούς, σε πολλή σμικρογραφία, για να’
χουμε κι άλλη φορά να λέμε για την ύβρη και την τίση, την άτη, την τρέλλα του
ανθρώπου, σαν θέλει ο Θεός να τον καταστρέψει, σαν το μυρμήγκι που του δίνει
φτερά.
