ΕΛΕΝΗ ΑΡΤΕΜΙΟΥ-ΦΩΤΙΑΔΟΥ, Η ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΨΙΛΟΝ, ΠΟΙΗΣΗ, ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Ο ποιητικός χώρος της Ελένης Αρτεμίου- Φωτιάδου φαίνεται να είναι το «μεταξύ», στο οποίο και διατρίβει, αν κρίνουμε και από την προηγούμενη ποιητική συλλογή της ΡΕΜ, μεταξύ ύπνου και αγρύπνιας, όπως και τώρα μεταξύ πράξης και απραξίας, στο στενό εκείνο σημείο πριν την απόφαση, το fiat, να γίνει. Αλλά έτσι και ο ποιητικός της λόγος είναι μεταξύ. Στη νέα της συλλογή δηλώνει Ποίηση, κανένα όμως κείμενο δεν είναι γραμμένο σε στίχο, το γενικά θεωρούμενο χαρακτηριστικό στοιχείο των ποιημάτων. Πολλοί έχουν γράψει ποιήματα χωρίς στίχο, χωρίς μέτρο, έτσι που να μοιάζουν τα γραπτά τους με πεζά, υπάρχουν όμως αναντίρρητα τα εσωτερικά στοιχεία που μαρτυρούν την ποιητική ποιότητα. Σημειώνουμε όμως ως «μεταξύ» και την εμφάνιση των κειμένων της στη συλλογή αυτή.
Τα εσωτερικά στοιχεία είναι η λαλέουσα ψυχή, ο εξομολογητικός τόνος, το βάθος των συναισθημάτων, ο εικονικός μεταφορικός λόγος, με δυο τρεις επάλληλες εικονικές μεταφορές, που αναγκάζουν τον αναγνώστη να σταματά και να σκέφτεται, γιατί το εγκεφαλικό στοιχείο δεν λείπει. Το «μεταξύ» και πάλιν.
Αν μια ψυχή εξομολογείται, η εξομολόγηση δεν είναι μόνο αισθητικής φύσης, αν και δεν απουσιάζουν οι τέχνες, Μουσική και Ζωγραφική, είναι και ηθικής φύσης, αφού πολλά σχετίζονται με τον προβληματισμό, τη λήψη απόφασης, την πράξη ή απραξία, την ευθύνη.
Ψυχολογικό βάθος, σοβαρότητα, προβληματισμός, αδιέξοδα, μετάνοια, ενδοσκόπηση διαρκής και συνεπής, εμβάθυνση στα ενδότερα αέναη, ένας βαθύτατος κόσμος έρχεται στην επιφάνεια με τη συλλογή της Ελένης Αρτεμίου- Φωτιάδου Η Αφηρημένη Τέχνη του Έψιλον, Ποίηση, Μανδραγόρας.
