Μάλλον δεν θα κατάλαβαν πολλοί πως από το 1974 βουτηχτήκαμε
στη λάσπη και στο αίμα ως το τελευταίο μας κύτταρο.
Μάλλον δεν θα κατάλαβαν πολλοί πως φορέσαμε το μουσαμά μας, όπως
ήμασταν συνηθισμένοι τότε, μικρά παιδιά να πλατσουρίζουμε στη βροχή.
Γιατί περίμεναν από την πρώτη μέρα σε συσκέψεις επί
συσκέψεων οι αρχηγοί μας, μεγάλοι και μικροί- τα γράφουν τα πρακτικά- περίμεναν
πως θα φεύγαμε από τον τόπο.
Και μαγείρευαν φασολάδα για το πόπολο, να φάει λόγια να
χορτάσει, καλά καλά δεν ήξεραν τι να μας πουν.
Μάλλον δεν θα κατάλαβαν πολλοί πως εμείς αποφασίσαμε να
μείνουμε ριζωμένοι στο χώμα μας.
Πως με τα χρόνια ο μουσαμάς έγινε το πετσί μας, γι’ αυτό δεν
παίρνουμε από λόγια.
Μη ρίχνετε αυγά στους τοίχους.
Κάντε τα καλύτερα ομελέτα για τα παιδιά σας.
