Παραμύθια του καιρού μου
Δεν είναι ανάγκη λέω να πάρεις το παιδί με αυτοκίνητο στο
σχολείο, κοντά είναι, όχι λέει, η είσοδος είναι καθορισμένη και πρέπει να κάμω
το γύρο του σχολείου, κοίτα να δεις, καλά πήγε το πρωί, αλλά το μεσημέρι δεν
έφτανε το αυτοκίνητο, ολόκληρο διπλοκάμπινο έπρεπε να πάρει για να μεταφέρει
στο σπίτι την τσάντα του παιδιού, πρώτη γυμνασίου, και τα βιβλία ήταν
τουλάχιστο τριάντα κιλά, και ήταν ακόμα μόνο τα μισά, μας είπαν να μην πάρουμε
αύριο κανένα βιβλίο μαζί μας γιατί θα μας δώσουν τα υπόλοιπα και πρέπει να
έχουμε χώρο να τα φέρουμε στο σπίτι, και παίρνω ένα ένα, πράγματι φονικό όπλο,
να το ρίξεις στον άλλο πέφτει κάτω φαρδύς πλατύς, ηύς τε μέγας τε κατά που είπε
κι ο Πρίαμος στην Ελένη θαυμάζοντας τον Αίαντα, έτσι λέει ο φίλος μου ο Όμηρος,
το καθένα βιβλίο λοιπόν μια δυο οκάδες, αλλά και πολλά καινούργια και
καινούργια, κοίτα να δεις, τα αρχαία ελληνικά εμείς τον καιρό μας τα μάθαμε από
το βιβλίο του Ζούκη, Συντακτικό και Γραμματική Αχιλλέα Τζαρτζάνου και πείτε μου
αν βρέθηκαν καλύτερα βιβλία για τη διδασκαλία της αρχαίας, και όμως, γράψε και
ξαναγράψε, φέρε και πάλι φέρε καινούργια, και αποτέλεσμα μηδέν μπροστά στα
μελετημένα εκείνα των μεγάλων δασκάλων, και μικρά και ελαφρά και ουσιαστικά,
τώρα γράφουν και γραμματική της νέας, καλά δεν μας έφτανε η Γραμματική του
Τριανταφυλλίδη; Ήταν αναγκαία η καινούργια; Μόνο τα κείμενα της νεοελληνικής
λογοτεχνίας έμειναν στο λύκειο τα ίδια εδώ και καμιά τριανταριά χρόνια, και
μπαίνουν στο γυμνάσιο πρωτάκουστα αρχαία, της κυπριακής γραμματείας λέει για
την πρώτη ως την Τρίτη γυμνασίου, δεν λέω τίποτε, ως χωρικοί θα πρέπει να
παινέσουμε το χωριό μας, και να μια ανθολογία κυπριακής λογοτεχνίας, αυτή κι αν
είναι μόνη – σε δυο τόμους, τέσσερα κιλά περίπου, μεγάλη μεγάλη, δεν έφταναν οι
παλιές οι φτηνές, να μην πω οι δικές μας, τι γίνεται ρε παιδιά, ράβε ξήλωνε
ράβε ξήλωνε δουλειά να μη μας λείπει; Αν ένα βιβλίο δεν εκτελεί τον προορισμό
του αποκεφάλισέ το, αλλά αν κάνει τη δουλειά του και με το παραπάνω είναι
ανάγκη να πετάς τόσα λεφτά προς τι και διατί, έλεγε και ο αείμνηστος πρόεδρος.
Το ότι ακόμα κι εδώ υπεισέρχεται ο κομματικός παράγων είναι ολοφάνερο, τα
βιβλία να είναι γραμμένα από δικούς μας, και μάλιστα με αντιεπιστημονικές
βάσεις, όταν ήρθαν στην Κύπρο τω καιρώ εκείνω εκπρόσωποι των συγγραφέων
σχολικών βιβλίων στην Ανάπτυξη Προγραμμάτων, μας λεν, στην ιστορία την πάθαμε,
ήρθαν οι κουκουέδες έτοιμοι και μας έκλεψαν την επιτροπή κι έγραψαν την ιστορία
όπως την ήθελαν, ακόμα και για τις αλλαγές τότε στο τονικό σύστημα, πήγαν πρώτα
να κάμουν απλοποιήσεις, βγάζουν κανόνα τα εις ίνος παίρνουν οξεία εκτός του
Κωνταντίνος που παίρνει περισπωμένη, και γιατί λέμε ρε παιδιά η εξαίρεση, μα τι
θέλετε να γίνει, θα πούμε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να αλλάξει το όνομά του;
Δεν είναι αστεία, έτσι παίρνονται πολλές αποφάσεις, και ψάχνε να βρεις λογική.
Κι έτσι έφτασα στο συμπέρασμα πως ό τι δεν καταλαβαίνω λογικά, δεν φταίω εγώ,
αλλά αυτοί που δεν χρησιμοποίησαν τη λογική αλλά τους παραλογισμούς τους στη
λήψη αποφάσεων…..
Και συνεχίζω, γιατί θα μου πουν υπεκφεύγεις υπεκφεύγεις, τι
έχεις να πεις για τα έκτροπα, καλά την προηγούμενη νύχτα δεν μας άφησαν να
κοιμηθούμε, κοντά τα σχολεία, ρίξε και να ρίξεις κανονιές, μπαλοθιές, μπομπάρδες,
βεγγαλικά, από το πάσχα τα φύλαγαν; Και το πρωί σε μερικά σχολεία το ίδιο, ήταν
κάποτε οι γιορτασμοί δήθεν με το τέλος του έτους, ακόμα και με τράκτορ πήγαιναν
στα σχολεία, τώρα μεταφέρθηκαν στην αρχή της χρονιάς, εκρηκτικά πράματα, αλλά
εκείνο με τα πουλερικά και τα κουνέλια στο σχολείο δείχνει το πόσο ανήθικη
καταντά μια κοινωνία, γιατί παρατηρεί το μερικό και όχι το γενικό, έτσι βγάζει
κανόνες μη το α μη το β, μη το γ. Αν πιστεύεις πως ο Θεός έπλασε τον κόσμο άρα
είσαι υπεύθυνος για κάθε τι στον κόσμο, και σέβεσαι τα δημιουργήματα του Θεού
όλα ανεξαίρετα και λύνεις και το περιβαλλοντικό και το ηθικό. Να σέβεσαι τα
πλάσματα του Θεού. Από δω και πέρα οι συλλογισμοί σου σε βγάζουν στο άπειρο.
Σεβασμός στα πάντα. Αν δεν πιστεύεις σε Θεό δημιουργό, ή θα νομίζεις πως
δικαιούσαι να καταστρέφεις τα πάντα, οπότε θα είσαι έτοιμος να σε καταστρέψουν
και σένα, ή θα βάλεις φραγμούς και θα πεις, ελευθερία δεν είναι να κάνω ό τι
θέλω και να καταστρέφω αλλά θέτω όρια, όπως τα είπαν οι διαφωτιστές. Κοινωνικό
συμβόλαιο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, γενικότατες αρχές δεν μαθαίνουν οι νέοι γιατί
δεν υπάρχουν οι γενικοί εγκέφαλοι που θα τους διδάξουν. Και κατατρύχονται με
τις λεπτομέρειες, άρα με πολλά και με τίποτε. Να σέβεσαι τα πάντα και τους
πάντες. Πρώτα τον εαυτό σου και τον πλησίον σου ως εαυτόν.
