βόρβορος και ιλύς
Βόρβορος και ιλύς, αίμα και λάσπη, το νερό δεν ξεπλένει την
αμαρτία, επλήθυναν οι ανομίες, το αίμα του Άβελ βοά, έπαρε Κύριε από τα σπλάχνα
μου την αμαρτίαν ταύτην, η χαρά του νερού, η καθαρότης κι η διαύγεια στενάζουν,
ανοίγουν το στόμα να εμέσουν, εν Ιορδάνη βαπτιζομένου και τώρα στην ατίμωση, δεμένα
χέρια και πόδια, δεν είναι λέξεις και μαθήματα οι διακρίσεις κι η ασέβεια προς τον
αδελφό, η σπίλωση κι η αμαύρωση του άλλου, δεν είναι πινακίδες και τσιτάτα,
κρύβουμε το κεφάλι από ντροπή, έλεος πλέον σ’ αυτό τον τόπο.
