Γένεση και θάνατος
50 Τότε
ο Ιωσήφ έπεσε πάνω στον πατέρα του και έκλαψε και τον φίλησε. 2 Έπειτα
διέταξε τους υπηρέτες του, τους γιατρούς, να ταριχεύσουν τον πατέρα
του τζαι τζείνοι ερίξαν την μες στον λάκκον. Έτσι λοιπόν, οι γιατροί ταρίχευσαν
τον Ισραήλ 3 και
χρειάστηκαν 40 ολόκληρες ημέρες, διότι τόσες ημέρες απαιτούνται για την
ταρίχευση· και οι Αιγύπτιοι έκλαιγαν για αυτόν 70 ημέρες, εν πολλούς μήνες που
εχαθήκαν τα ίχνη τους.
4 Όταν
πέρασαν οι ημέρες του πένθους για αυτόν, ο Ιωσήφ είπε στους αυλικούς*
του Φαραώ: «Αν βρήκα εύνοια στα μάτια σας, δώστε στον Φαραώ το εξής μήνυμα: 5 “Ο
πατέρας μου με έβαλε να ορκιστώ,+
λέγοντας: «Δες, εγώ πεθαίνω.+
Και εσύ πρέπει να με θάψεις στον τάφο+
που έχω σκάψει στη γη Χαναάν».+
Σε παρακαλώ, άφησέ με να ανεβώ και να θάψω τον πατέρα μου, και μετά θα
επιστρέψω”». 6 Ο
Φαραώ αποκρίθηκε: «Πήγαινε και θάψε τον πατέρα σου ακριβώς όπως σε έβαλε να
ορκιστείς».+
Να δούμεν αν θα αξιωθεί κανένας να θάψει στην πατρίδα της τούτον το πλάσμαν.
7 Ο
Ιωσήφ λοιπόν ανέβηκε να θάψει τον πατέρα του, και μαζί του πήγαν όλοι οι
υπηρέτες του Φαραώ, οι πρεσβύτεροι+
της αυλής του και όλοι οι πρεσβύτεροι της γης της Αιγύπτου 8 και
όλο το σπιτικό του Ιωσήφ και οι αδελφοί του και το σπιτικό του πατέρα του.+
Μόνο τα μικρά τους παιδιά και τα γιδοπρόβατα και τα βόδια τους άφησαν στη γη
Γεσέν. 9 Μαζί
του ανέβηκαν επίσης άρματα+
και ιππείς, και η συνοδεία ήταν πολύ μεγάλη. 10 Κατόπιν
έφτασαν στο αλώνι του Ατάδ, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή του Ιορδάνη, και
εκεί πένθησαν με μεγάλο θρήνο, και ο Ιωσήφ συνέχισε να πενθεί τον πατέρα του
εφτά ημέρες. 11 Οι
κάτοικοι του τόπου, οι Χαναναίοι, τους είδαν να πενθούν στο αλώνι του Ατάδ και
είπαν εντυπωσιασμένοι: «Οι Αιγύπτιοι έχουν βαρύ πένθος!» Να γιατί η τοποθεσία
αυτή, η οποία βρίσκεται στην περιοχή του Ιορδάνη, ονομάστηκε Αβέλ-μισραΐμ.*
και στην κυπριακή Μιτσερόν.
12 Έτσι
λοιπόν, οι γιοι του έκαναν για εκείνον ακριβώς όπως τους είχε δώσει εντολή.+ 13 Οι
γιοι του τον μετέφεραν στη γη Χαναάν και τον έθαψαν στη σπηλιά του αγρού
Μαχπελάχ, του αγρού μπροστά στη Μαμβρή, τον οποίο είχε αγοράσει ο Αβραάμ από
τον Εφρών τον Χετταίο για να έχει έναν ιδιόκτητο τόπο ταφής.+ 14 Αφού
έθαψε τον πατέρα του, ο Ιωσήφ επέστρεψε στην Αίγυπτο μαζί με τους αδελφούς του
και όλους όσους είχαν πάει μαζί του για να θάψουν τον πατέρα του.
Μα μια ξένη γεναίκα που βρέθηκε στη γη μας σκοτώθηκε, μαζί ίσως με
το παιδί της, από χέρι άδικο, ποιος ξέρει, και κανένας δεν την έκλαψε, δεν ήταν
κόρη του Ιωσήφ, κόρη του Μεγιστάνα του πλούτου, του ένδοξου και
μεγαλοβιομήχανου, κι εμάς τι μας νοιάζει, είπαν όσοι το άκουσαν, προς στιγμή
ταράχτηκαν βέβαια, μα ύστερα στράφηκαν στη δουλειά τους, η φωθκιά τζιει που
ππέφτει καύκει, τούτην την φοράν έππεσεν μακριά, μα πάντα τα μακριά κοντά
γινίσκουνται, να προσέχουμεν τα παιδκιά μας, τα αγγόνια μας, την κοινωνία μέσα
στην οποίαν ζιούμεν, τζιαι για την οποίαν είμαστιν υπεύθυνοι. Δι ελέου και
φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν, λαλεί ο Αριστοτέλης για
την τραγωδίαν.
