Στέλιος
Παπαντωνίου
ΟΛΒΙΑ
ΜΑΡΑΘΕΥΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΊΔΗ, ΤΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ, ΛΕΥΚΩΣΊΑ 2023
Θα χρειάστηκε
μεγάλο αγώνα η Ολβία
Μαραθεύτου Σολομωνίδη για ν’ ανοίξει το παράθυρο
της ταυτότητάς της και να μας προσκαλέσει να επισκεφτούμε νοητά το εσωτερικό της και να περιδιαβάσουμε μαζί στα χρόνια και
στους τόπους της.
Την Ολβία θυμάμαι
μαθήτρια στο Γυμνάσιο Σολέας, ταλαντούχα, ευαίσθητη, οι μαθητικές εκθέσεις αποκαλύπτουν και προλέγουν μελλοντικές συγγραφικές
σφραγίδες στη λογοτεχνία του τόπου, και το Γυμνάσιο Σολέας είχε να
παρουσιάσει μικρά διαμάντια που περίμεναν την ενθάρρυνση.
Ύστερα από 50 σχεδόν χρόνια η Ολβία αποφάσισε να μου χτυπήσει την πόρτα, κομίζοντας τις πρώτες
σελίδες του έργου της.
Οι οποίες επεστράφησαν ως
πολύ λίγες.
Γράφει ίδια: “Όταν ξεκίνησα να γράφω, ο φιλόλογος καθηγητής μου Παπαντωνίου πρότεινε να αυξήσω τις σελίδες του
βιβλίου προσθέτοντας περισσότερες πληροφορίες από τη ζωή μου. Του είχα πει πως δεν μπορώ να το κάνω, διότι η βαθιά αναδρομή θα μου προκαλέσει
πόνο, δάκρυα και θα ξύσει παλιές πληγές μου.
-Μα έτσι πρέπει, μου είπε. Αν δεν διεισδύσεις εις βάθος και να κλάψεις
πάνω από τις σελίδες του γραπτού σου λόγου και να βγάλεις τον πραγματικό σου
εαυτό, δεν θα μπορέσεις να αναβαθμίσεις και να υποστηρίξεις
το έργο σου.”
Άκριτα μπορεί να πει κανείς πως η προσωπική ζωή
του καθενός, μάς είναι αδιάφορη. Αλλά κανένα πρόσωπο
δεν φυτρώνει μόνο του στον κόσμο. Περιτριγυρίζεται από
τη μικρή του σεβαστή κοινωνία, την οικογένεια, ο κάθε στύλος του σπιτιού μοναδικός, προβάλλει πρώτος “ο μέγας ήρωας”, ο πατέρας, η μητέρα, η αδελφή, ο παππούς, η
γιαγιά, ως την ευρύτερη
κοινωνία του σχολείου, της εκκλησίας, της κοινότητας, του νησιού μας και της μοίρας του μέσα
στις τρικυμίες της Ιστορίας, ιδιαίτερα μετά το 1974, χρονιά ξεριζωμού από
τα ιερά χώματα, προσφυγιάς και συνακόλουθης οδύνης.
Το βιβλίο είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας μέσα
στον χρόνο και στον τόπο, ένα συναίσθημα πλήρωσης
και ολοκλήρωσης, έτσι που η συγγραφέας μπορεί να
σταθεί μπροστά του και να πει: “ ιδού εγώ λοιπόν”.
Ένα βιβλίο καθρέφτης της συγγραφέως αλλά
και του αναγνώστη, αφού
από τις χαραμάδες του φωτίζει
και γωνιές του καθενός
μας. ‘Άνθρωπος συ τε κἀγώ.”
Από μια άλλη
οπτική, το ταξίδι της Ολβίας είναι η Οδύσσεια, ο πόθος να δει από την Ιθάκη της
και «καπνόν αποθρώσκοντα», όμοιος ο
πόθος κάθε πρόσφυγα κοντά 50 χρόνια τώρα.
Το
σφιχταγκάλιασμα της διαρπαγμένης εστίας, όμοιας ζωντανής μορφής, φορτωμένης
μνήμες, φορτισμένης συναισθήματα.
Εύχομαι το πρώτο
τούτο βιβλίο να είναι και το πρώτο βήμα για τα επόμενα που θα ακολουθήσουν,
ευαίσθητα ταξίδια πλούσια σε γνώσεις και εμπειρίες. Καλοτάξιδο.
