Τω καιρώ εκείνω φορούσαμε πηλίκια, με το σήμα του Παγκυπρίου, μικρό, άλλο σήμα μεγάλο αριθμημένο στο πουκάμισο ή στο πουλόβερ, μόλις βλέπαμε καθηγητή, ανασηκώναμε το πηλίκιο χαιρετισμού και σεβασμού ένδειξη, μια μέρα μπαίνουμε από κύρια είσοδο του Παγκυπρίου, απαγορευμένη τότε για τους μαθητές, μόλις είχε αναλάβει ο Παπαχαραλάμπους, στεκόταν εκεί στη μεγάλη βαριά γκρίζα πόρτα, μας βλέπει ασκεπείς, μας άρπαξε, «βάλτε το πηλίκιο μη σας δει ο Μίκης (παιδονόμος) και σας κουβαλά στο γραφείο μου»!
Και δεν σκέφτηκε
κανένας τότε, «ένα σελίνι δώστε και μην έρθετε με στολή, πλησιάζουν Χριστούγεννα,
τόσα έξοδα το σχολείο», κάτι σχεδόν σύνηθες τώρα, ελάτε χωρίς στολή, πληρώστε,
μα τότε ποιος κρατούσε σελίνι για τρέλες, ένα κουλούρι τυρί από τον Τσαγκάρη ή
τον Σταθή, καλό ήταν, μόλις που το βγάζαμε, λέω τώρα!! Άντε και κόκα κόλα!.
