Υποψήφιοι Αρχιερείς
Με τους περισσότερους
υποψηφίους στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές η εκκλησία του αγίου Κασσιανού, οι
άνθρωποί της δηλαδή, έχουμε μια κάποια σχέση.
Αρχίζω από τον
Κυρηνείας Χρυσόστομο ο οποίος διετέλεσε αριστερός ψάλτης για κάμποσο καιρό.
Ερχόταν ως επί το πλείστον με την μακαριστή μητέρα του, η οποία ως μαθήτρια τον
καιρό του αγώνα διέμενε σε σπίτι γειτονικό στην εκκλησιά, κι έτσι της θύμιζε τα
παιδικάτα της. Νεότατος, αγαπητότατος, καλοφωνάρης, γνώστης της ψαλτικής, όταν βγαίναμε
από τη λειτουργία, πολούτουρκα, πηγαίναμε στο σπίτι μου ή στο γειτονικό της κυρίας
Μαρίας μακαριστής δασκάλας, και πίναμε τον καφέ μας. Ευχαριστίες πάντα. Ο
μακαριστός αδελφός μου σχετιζόταν επαγγελματικά, είδη οικοδομής, με τον πατέρα
του, κι έτσι έδενε η όλη σχέση. Ευχαρίστως μου έστελνε καμιά φορά τις ευχετήριες
επιστολές του στον Οικουμενικό Πατριάρχη γραμμένες εις αρχαΐζουσαν, φιλόλογος γαρ
εγώ. Είχαμε μια παλιά εικόνα του αγίου Γεωργίου, την είδε στην αρχιεπισκοπή, φωτογραφία
της θα δίνω ενθύμιο στην ενθρόνισή μου, έτσι κι έγινε, κι αποκτήσαμε κι εμείς
έστω φωτογραφία της ωραίας πράγματι εικόνας. Γι’ αυτήν είχα γράψει σ΄ένα
διήγημά μου «Ήταν μια παλιά φωτογραφία του, εκεί κοντά στον καπτα- Νικόλα,
κάθονταν και τα ’λεγαν, ο ένας τα ναυτικά του, ο άλλος τα στρατιωτικά του,
κόκκινος μανδύας, δεν πολυάρεσε στους παλιούς γειτόνους, έφεραν ένα νέο
φωτογράφο, παρθένιο, τον φωτογράφισε χωρίς καμιά σχέση τέχνης με τον καπτα-
Νικόλα, ένα τεράστιο άλογο, η βασιλοπούλα περιμένει υπομονετικά δίπλα στον
πύργο της να την σώσει, κι ένας πράσινος
δράκοντας, α ρε Γιώργο, εσύ μας πέθανες νωρίς, αντί να χαιρετήσουμε τον
Γεώργιο, απλώνει χέρι ο δράκοντας. Την είδε με τον κόκκινο μανδύα σ’ ένα
γραφείο εκεί στα δεσποτικά ένας ψάλτης μας που θα γινόταν πίσκοπος, αυτή μ’
αρέσει, τους λέει, ενθύμιον χειροτονίας, κι έτσι πήραμε κι εμείς το αντίγραφο
της φωτογραφίας με τα κόκκινα, να θυμόμαστε τον παλιό μας Γεώργιο, τον
στρατιωτικό.»
Με τον Κωνσταντίας
Βασίλειο άλλο απόσπασμα από τα διηγήματα, «Ο Άβιβος όμως, αρχιδιάκονος
αυτός, μια μέρα έρχεται ο αρχιεπίσκοπος στην εκκλησιά με δυο διακόνους, ξέρετε,
λέω, οι διάκονοι του αρχιεπισκόπου γίνονται ιστορικά πρόσωπα, τους θυμόμαστε
μικροί, το Διονύσιο, τον Αδάμο, τον Κυριάκο, το δικό μας το Γεώργιο, μελετηρός
άνθρωπος, μερακλής, σαν έφυγε ο άλλος παπάς για την Αγγλία, έμεινε χάσκοντα ο
δέσποτας, εκείνη την ώρα του τον στέλλει ο Θεός, εσύ θα πας να σαρίζεις στην
οικία του γέροντα Κασσιανού, του λέει, μια συγκινητική τελετή, δεν καταφέραμε
να τη δούμε σε βίντεο.» Ιερέας μας είναι τώρα και καιρό ο διάκονος του
μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α’ ο Γεώργιος Μελέτης. Προηγουμένως είχαμε
έναν ιερέα Κύπριο της Αγγλίας, ήταν εδώ με τον πατέρα του, ιερέα επίσης σ΄ένα
χωριό, μια μέρα όμως αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Αγγλιτέρα, υπεύθυνος στην
αρχιεπισκοπή για τα θέματα ήταν ο Βασίλειος, κεραμίδα στο κεφάλι, δυο ταυτόχρονα
ιερείς να του φεύγουν, εκεί που αθυμούσε μπαίνει ο διάκονος Μελέτης, τον
άρπαξε, εσύ θα γίνεις ιερέας στον άγιο Κασσιανό, σε μια βδομάδα τον είχαμε,
ήταν πράγματι συγκινητική τελετή. Με τον ίδιο υπήρξαμε καθηγητές στην Ιερατική
Σχολή, εγώ δεν βάσταξα και πολύ, αποχαιρέτησα.
Ο Ταμασού Ησαΐας
είχε έλθει στην εκκλησιά μας δυο φορές για λειτουργία, τη μια σε μνημόσυνο πεσόντων
της περιοχής, ήταν κι ο πατέρας του πολεμιστής του 63, είχε και στη γειτονιά
θεία την μ. Ελλού του Μητίδη, καλογέλαστος, την δεύτερη φορά εκεί που τον
περιμέναμε να εισέλθει διά της δυτικής εισόδου να του ψάλλουμε το «εις πολλά
έτη δέσποτα», μας μπήκε από το ιερό, κι εμφανίστηκε μετά τη δοξολογία, απλός
φιλικός άνθρωπος.
Τον Λεμεσού δεν τον
είδαμε ποτέ.
Ο Πάφου Γεώργιος,
συνάδελφος εκπαιδευτικός, της Χημείας,
δουλέψαμε μαζί στο Παιδαγωγικό, Ανάπτυξη Προγραμμάτων, γνώρισα και τον μ. ιερέα
πατέρα του όταν υπηρετούσα ως ΒΔ στο Γυμνάσιο Αθηαίνου, τον παράδεισο της επαγγελματικής
μου σταδιοδρομίας. Τον επισκεφτήκαμε με φίλους στη μητρόπολη Πάφου, συμφάγαμε,
θέμα μας το κυπριακό, κι εδώ ομολογώ πως ήταν ο μόνος που κατείχε την ιστορία
και τη θέση του κυπριακού με πατριωτικές τοποθετήσεις αντάξιες της θέσης του.
Φίλτατος, είχε συλληφθεί στη γειτονιά μας όταν μετείχε σε διαδήλωση με την
κίνηση οι γυναίκες επιστρέφουν, στο εκκλησάκι του αγίου Γεωργίου, ανάμεσα στη
Δημοτικά του αγίου Κασσιανού κι έτσι, μια και το έφερε να είναι Τοποτηρητής του
Αρχιεπισκοπικού θρόνου, τον καλέσαμε στον εσπερινό των Εισοδίων τους Θεοτόκου,
να θυμηθεί τα παλιά, να μας ευλογήσει και να τα πούμε από κοντά.
Ο Μόρφου Νεόφυτος
αγαπούσε πολύ την εντός των τειχών Λευκωσία, τις εκκλησιές της τις είχε επισκεφτεί
και μελετήσει, είχε φίλους στη γειτονιά, τον προσκαλέσαμε δυο τρεις φορές στον
εσπερινό του αγίου Κασσιανού, όταν αρχιεπίσκοπος ήταν ο Χρυσόστομος Α. Μιλούσε
για τις εκκλησιές της χώρας με ενθουσιασμό, θαυμασμό και αγάπη.
Ο Καρπασίας
Χριστοφόρος ήταν υπεύθυνος των εκκλησιών της επαρχίας Λευκωσίας, μια μέρα στην
εκκλησιά ήρθαν να βαφτίσουν, η μάνα του μωρού μαθήτριά μου και η οικογένεια
φιλική, ο τατάς όμως πέρασε πρώτα από την αρχιεπισκοπή και ρώτησε πόσα θα
πληρώσει στην εκκλησιά, του είπαν σαράντα ευρώ, εμείς νεωκόρο δεν είχαμε, ερχόταν
ένας φίλος και εκτελούσε χρέη, τελειώνει το μυστήριο, δώσε, του λέμε, εκατόν, σαράντα
η εκκλησία και από τριάντα να δώσουμε στον ιερέα και στον φίλο που θα ετοίμασε
και θα πλύνει την κολυμβήθρα, του ιερέα πλήρωσέ του την βενζίνη, και σου γράφει
ένα ωραίο γράμμα στον Καρπασίας και μας καταγγέλλει, πάμε, μας λέει τα
καθέκαστα, ευτυχώς όμως η μαμά του μωρού είχε γράψει κι αυτή επιστολή στον
Καρπασίας για την προσφορά μας στην εκκλησιά και πως με όλη της τη χαρά
πρόσφερε τα λεφτά, τώρα να μου πεις, καλά να πάθεις κι η κοπέλα καλά να είναι
και το μωρό, δεν μας κατσάδιασε, ύστερα ακολούθησαν στο γραφείο του κάμποσοι
ιερείς, βγαίνοντας μας λεν, είπε για σας τα καλύτερα.
