Πάλι και πάλι 2
Ψάχνω να σε βρω
μέσα στα παιχνίδια της γωνιάς, στο δρόμο με τις μυρουδιές το σαλέπι κι ύστερα
ζιζίμπρι, ένα φλυτζάνι ζεστό στο λαιμό τα βράδια εκείνα, τα στενά καθάρια, οι
πόρτες κλειστές, το κρύο στα κάρβουνα, καμιά φέτα ψωμί του κοντινού φούρνου για
καπήρα, ελιές, χαλλούμι, η οικογένεια,
ζωντανοί όλοι όσους ήξερα, δεν χτύπησε κανέναν ο θάνατος, άνθρωποι στιβαροί,
χωρίς γαρούφαλα στα πέτα ή τραγούδια του γλεντιού, όλα στην ώρα τους,
χειμωνιάτικα, ανοιξιάτικα, οι μεγάλες ιέρειες στο σπίτι, η μάνα, η θεία, η
γιαγιά, όλη η οικονομία της Ανατολής, η γεύση του αλησμόνητου θαυμαστού, πώς οι
φτωχές εκείνες ήταν τόσο πλούσιες σε δωρεές, σε μας, στους άλλους, πάντα ένα
και δυο πιάτα φαγητό για τον ξένο, θα ερχόταν, δεν γίνεται, άνοιγε η μεγάλη
πόρτα κι έμπαινε κι ο ήλιος στο λιακωτό, κελαηδίσματα κελαηδίσματα, χαρές και
λύπες, αχ, μα γι’ αυτό έρχονταν, γιατί ήξεραν πως θα βρουν ένα πρόσωπο να τις ακούσει,
να πουν τη χαρά και τον πόνο, μεγάλη υπόθεση.
