Μέρα των Τριών
Ιεραρχών, των Ελληνικών Γραμμάτων, Διδάσκαλοι της Οικουμένης, μεγάλες
προσωπικότητες της Εκκλησίας, τα έργα τους μαρτυρούν το μεγαλείο τους.
Μνημονεύω τους δασκάλους μου, ζώντας και τεθνεώτας, αρχίζοντας από το
νηπιαγωγείο, πολύ λίγο χρονικό διάστημα πίσω από την Χρυσαλινιώτισσα, έπαιρνα
το μικρό καρεκλάκι μαζί μου, μόνο μπροστά στην είσοδο κοντά στη μεγάλη πόρτα
είχε θέση, δυο τρεις μέρες και δεν ξαναπήγα, η κυρία Μαρούλα δίδασκε στην
Ακαδημία στην οδό Λήδρας, θηλέων ήταν βασικά αλλά είχε την έμπνευση η κυρία
Αθηνά, διευθύντρια να οργανώσει και νηπιαγωγείο, εκεί λοιπόν, όπου σήμερα τα παγωτά
Ηράκλη, με το ποδήλατο με έπαιρνε ο πατέρας, μια μεγάλη αυλή, ήταν το πρώτο
σχολείο, με δυνατότητα τότε να «πηδήξεις τάξη» κατά το λεγόμενο και να βρεθείς
στη Δευτέρα δημοτικού, φτάνει να περνούσες εξετάσεις, διευθυντής ο κύριος
Χαραλαμπίδης στο Δημοτικό αγίου Κασσιανού, στο διευθυντήριο, απέναντι από τη
μεγάλη είσοδο, αυτός στο γραφείο, εγώ δίπλα του, άνοιξε το αναγνωστικό, «μηλίτσα
που σαι στο γκρεμό τα μήλα φορτωμένη», απέξω το ήξερα, πέρασα μετά πολλών
επαίνων, τα κατάφερνα στην ανάγνωση και στην απαγγελία. Πρώτη τάξη ο κύριος
Βάσος, ήταν ο νέος, με τις γυμναστικές και τις επιδείξεις τότε στην τάπια, ζει
και βασιλεύει, Δευτέρα ο Πετρίδης, μουσικός πρώτης, με το βιολί του, Τρίτη ο Λυμπουρής, Τετάρτη ο Γρηγορόπουλος,
μεθοδικότατος, ακόμα θυμάμαι μαθήματά του, κύρια σημεία στον πίνακι κι ύστερα
ανάλυση, Πέμπτη ο Μικρομάτης, έπιανε τη ρήγα να δείρει και χτυπούσε με θόρυβο
το παρακείμενο θρανίο, μεγάλη η αγάπη του στα παιδιά, έκτη δεν έμεινα, ήταν
τότε η λεγόμενη Προγυμνασιακή στο Παγκύπριο, ας δοκιμάσουμε κι αυτό το πείραμα,
δάσκαλος ο Μάικλ Χαραλάμπους, στο άλλο ο Κοσμάς με τη Γραμματική της
Καθαρευούσης, και η δεσποινίς Σχολαρικίδου, κάτι γεωγραφίες και τέτοια. Πρώτη
τάξη οι διαδηλώσεις, η Σεβέρειος, μόλις είχε τελειώσει η πτέρυγα, κι εμείς
γεμίζαμε κουβάδες με μπουκάλια κόκα κόλα και τούβλα να τα ανεβάζουμε στους
μεγάλους στη μάχη της Σεβερείου, μπήκαν οι επικουρικοί κι οι εγγλέζοι,
δακρυγόνες, ένα τοιχαράκι πίσω στην αυλή, το πηδήξαμε, βρεθήκαμε στο δρόμο,
σπίτι. Κι άρχιζαν οι οδύσσειες με τα ποδήλατα να πάμε από το ένα σπίτι στο
άλλο, σε εκκλησιές και μοναστήρια, το κρυφό σκολειό που γίνονται τόσες
προσπάθειες να αποδειχτεί πως δεν υπήρχε. Πρώτη τάξη φιλόλογος ο Ευαγγελίδης,
εξ Ελλάδος, πρώτη έκθεση δώδεκα, έλα να την διαβάσεις στους συμμαθητές σου, Θεέ
και Κύριε, Δευτέρα ο Περσιάνης, απογευματινά μαθήματα στο παράρτημα αγίου
Ιωάννου, Τρίτη ο ίδιος, στο Κεντρικό τώρα, Τετάρτη ο Χριστάκης Χαραλάμπους στο παράρτημα
αγίου Κασσιανού, Πέμπτη ο ίδιος στο παράρτημα αγίου Ιωάννου και έκτη ο Φρίξος
Πετρίδης στον άη Γιάννη επίσης. Μαθηματικοί, Μαύρος, Λυκούργος, τότε
διακινούνταν με ποδήλατα, από κεντρικό σε άγιο Κασσιανό, φυσικοί Θωμαΐδης,
Κωστέας, Τηλέμαχος, μουσικοί Μικελλίδης, Κασινόπουλος, Τέχνης Κάνθος,
Διαμαντής, Οικονόμου, θεολόγοι Πέτσας, Κουρσουμπάς, Παπαγεωργίου, και πάντων και πασών, των
δασκάλων και καθηγητών μου. Εσείς θα προσθέσετε αναλόγως.
