Κυριακή των Προπατόρων
Ξέρεις, εδώ δεν έχουμε χιόνια, να κάμουμε χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα των παραμυθιών, ούτε και στη Βηθλεέμ δεν θα είχε, αναμνήσεις έχουμε από τα παιδικάτα μας, μια φορά που χιόνισε στα 49, δεν είναι όμως το χιόνι τα χριστούγεννα, ίσως οι γιορτές στο δημοτικό, και πάλι τίποτε δεν θυμάμαι παρά μια παράσταση στο παρθεναγωγείο, με τα γνωστά, αγγελούδια βοσκούς, ζωάκια, και τα τραγούδια της χορωδίας, μπαλόνια πολλά ο διάκοσμος, ό τι πιο φτηνό και εφήμερο, μα ευτυχώς ήταν η εκκλησιά δίπλα από το σπίτι μας, εκεί λειτουργούσε σαράντα μέρες ο μακαριστός ιερέας μας, όσο μπορούσαμε βοηθούσαμε, και τις Κυριακές με τα προεόρτια, για παράδειγμα κοίτα πως χτες δεν επιτρεπόταν -λέει- να παρακολουθήσουν πιστοί, κατ’ οικονομίαν όλα γίνονται σ’ αυτό τον κόσμο, και λειτουργία χωρίς πιστούς, με το πρωινό τους ίσως μπροστά στην τηλεόραση, συγχώρεσέ μας Θεέ μου, είδες κι Εσύ τόσα στον κόσμο που τίποτε δεν σε παραξενεύει, για μας λοιπόν τα χριστούγεννα πλησιάζουν με τις εκκλησιαστικές ακολουθίες, εκεί είναι που προετοιμάζονται οι πιστοί, κι είναι όλα ωραία αρμονικά κομμάτια να ψάλλουν οι μερακλήδες, να τα νιώθουν κι οι λιγογράμματοι, η εκκλησιά είναι μεγάλο σχολείο, ένα μεγάλο σχολείο, και δεν θέλω να αποφοιτήσω διά διαταγμάτων.
ΑΠΟ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ
Ἐξαποστειλάρια. Τῶν Προπατόρων. Ἦχος β'. «Γυναῖκες ἀκουτίσθητε».
Πατέρων μνήμην σήμερον, σκιρτῶντες φιλοπάτορες, τοῦ Ἀβραὰμ συνελθόντες, καὶ Ἰσαὰκ κατὰ χρέος, καὶ Ἰακὼβ ὑμνήσωμεν· ἐξ ὧν Χριστὸς ὁ Κύριος, τὸ κατὰ σάρκα ὡράθη, διὰ πολλὴν εὐσπλαγχνίαν.
Ἕτερον, ὅμοιον.
Ἀδὰμ ἀνευφημήσωμεν, Ἄβελ Σὴθ καὶ τὸν Ἐνώς, Ἐνὼχ καὶ Νῶε Ἀβραάμ, Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ, Μωσῆν Ἰὼβ καὶ τὸν Ἀαρών, Ἐλεάζαρ Ἰησοῦν, Βαρὰκ Σαμψὼν Ἰεφθάε, Δαυῒδ καὶ τὸν Σολομῶντα.
ΑΙΝΟΙ
Οἶκος τοῦ Εὐφραθᾶ.
Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ.
Πάντες τὴν τῶν σεπτῶν, νῦν Προπατόρων μνήμην, τελέσωμεν ὑμνοῦντες, τὴν τούτων πολιτείαν, δι᾿ ἧς ἐμεγαλύνθησαν.
Στίχ. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν,
Ἔσβεσαν τοῦ πυρός, τὴν δύναμιν οἱ Παῖδες, χορεύοντες ἐν μέσῳ, καμίνου καὶ ὑμνοῦντες, Θεὸν τὸν παντοδύναμον.
Στίχ. Καὶ ἐπὶ τὴν Πόλιν τὴν ἁγίαν τὴν τῶν Πατέρων ἡμῶν Ἱερουσαλήμ.
Λάκκῳ κατακλεισθείς, θηρσὶ συνῳκισμένος, Δανιὴλ ὁ Προφήτης, ἀμέτοχος τῆς τούτων, ἐδείκνυτο κακώσεως.
Δόξα Αἴνων τῶν Ἁγίων Προπατόρων. Ἦχος Βαρύς.
Δόξα Πατρί καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίω Πνεύματι.
Δεῦτε ἅπαντες, πιστῶς πανηγυρίσωμεν, τῶν πρὸ νόμου Πατέρων, Ἀβραὰμ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ, τὴν ἐτήσιον μνήμην· τοῦ Ἰούδα τὴν φυλήν, ἀξίως τιμήσωμεν· τοὺς ἐν Βαβυλῶνι Παῖδας, τοὺς σβέσαντας τὴν ἐν καμίνῳ φλόγα, ὡς τῆς Τριάδος τύπον, σὺν τῷ Δανιὴλ εὐφημήσωμεν· τῶν Προφητῶν τὰς προῤῥήσεις, ἀσφαλῶς κατέχοντες, μετὰ τοῦ Ἡσαΐου μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Ἰδοὺ ἡ Παρθένος, ἐν γαστρὶ λήψεται, καὶ τέξεται Υἱὸν τὸν Ἐμμανουήλ· ὅ ἐστι μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός
