Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΑΚΙ ΤΟΥ

-Ο καθένας το συννεφάκι του.
-Δεν είναι συννεφάκι,
Σφαίρα ήταν, ξύλο στο σταυρό,
Μπηγμένα νύχια στο κόκαλο,
Ο καθένας το μαρτύριο και τη μαρτυρία του.

Κι έκτοτε άρχισαν πολυβολισμοί
Στην εκεχειρία,
Τον καιρό της «ειρήνης»,
Κι ο καθένας το συννεφάκι του.

Οι σειρήνες μας ξύπνησαν και σήμερα.
Προς στιγμήν.

Το τρίχωμα των ζώων φουντώνει
Η γάτα κουλουριάζεται και εκτινάσσεται
Υψώνει την καμπούρα
Η γκαμήλα μεταφέρει μπαχαρικά
Την οδηγεί ο Καραβάν Μεχμέτ
Μοιράζει εφημερίδες στα δίστρατα
Ο άλλος μοιράζει το ξένο βιος
Σφραγίδες στο χώμα.

«Εσύ να σκαλίζεις επιμελώς το άγαλμά σου»
έλεγε η μητέρα.

Μα εδώ τι γίνεται; Εκεί τι γίνεται;
Άλλος ο γεωργός,
άλλος ο στρατηγός.

Προς το παρόν η γάτα, η γκαμήλα,
Ο στρατηγός
Βρίσκονται στα σπίτια μας.

Τα Ευρωπαϊκά συμβούλια συνεδριάζουν.

Κλωτσιά!