ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ
"Σημαίνει ο Θεός,
σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια
σημαίνει κι η Αγιά
Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι,
Με τετρακόσια σήμαντρα
κι εξηνταδυό καμπάνες.
Κάθε καμπάνα και παπάς,
κάθε παπάς και Διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο Βασιλιάς,
δεξιά ο Πατριάρχης
κι απ' την πολλή την
ψαλμουδιά εσειώνταν οι κολώνες
Να μπούνε στο Χερουβικό
και νάβγει ο Βασιλέας,
φωνή τους ήρθε εξ
ουρανού κι απ' Αρχαγγέλου στόμα:
Πάψατε το Χερουβικό κι
ας χαμηλώσουν τ' άγια,
παπάδες πάρτε τα ιερά κι
εσείς κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού
η Πόλη να τουρκέψει.
Μον' στείλτε λόγο στη
Φραγκιά να 'ρθούν τρία καράβια
το 'να να πάρει το
Σταυρό και τα' άλλο το Βαγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο την
άγια τράπεζά μας,
μη μας την πάρουν τα
σκυλιά και μας την μαγαρίσουν.
Η Δέσποινα ταράχτηκε και
δάκρυσαν οι εικόνες.
Σώπασε κυρά Δέσποινα και
μην πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους με
καιρούς, πάλι δικά μας θάναι!..."
Οι περισσότεροι που
διαμαρτύρονται
για την απόφαση να
μετατραπεί σε τζαμί η Αγία Σοφία
έχουν συνδυάσει τον ναό
με το δημοτικό τραγούδι
που διδάχτηκαν στα
σχολεία και ίσως να απομνημόνευσαν πολλοί.
Το ερώτημα που τίθεται στους
φιλολόγους και στους δασκάλους,
πόσοι και πότε διδάσκουν
αυτό το ποίημα,
πόσα παιδιά το
αποστήθισαν,
σε ποια χρονιά της σχολικής
ζωής ασχολήθηκαν με αυτό σοβαρά,
κι αν ήταν ολόκληρο το
ποίημα που δίδαξαν
ή με αφαιρεμένους
στίχους,
και πόσοι μαθητές, καθηγητές
δάσκαλοι
είδαν με συμπάθεια τους τελευταίους
στίχους
ή ακόμα και πόσοι
κατηγόρησαν για μισαλλοδοξία
και εθνικισμό και
φανατισμό και απερισκεψία τους στίχους,
και πόσοι και πόσοι στον
τόπο μας χρησιμοποιούν
τους τελευταίους στίχους
για να ειρωνευτούν το
δεν ξεχνώ
και τον μακροχρόνιο
αγώνα
που έχουμε να διεξαγάγουμε
εναντίον αυτών
που λέει στον τέταρτο
στίχο από το τέλος
κι ίσως να μην τον
διάβασαν ποτέ στη ζωή τους;
