Μόνα Σαββίδου Θεοδούλου, Πανσέληνος, Ποίηση, Αρμίδα
(με χαρακτικά του Γιώργου Α. Κωνσταντίνου)
Με προμετωπίδα «Το βουνό είναι ο τρίτος σου πνεύμονας»
εισαγόμαστε στην ποίηση του Πενταδαχτύλου και του βάρους του στην ψυχολογία μας,
με όλο εκείνο τον γεωλογικό, μυθολογικό, ιστορικό, θρησκευτικό πλούτο. Παρακολουθούμε
μια συνομιλία της ποιήτριας με το φεγγάρι, ο λόγος της από λέξεις βυθισμένες σε
σημασία, φορείς πληγών ιστορικών, μαρτυρίων χριστιανοσύνης και ψυχικής δύναμης.
Αντιθετικές- διαλεκτικές εικόνες εκπορευόμενες από τον μέσα
κόσμο αντανακλούν στη γλώσσα που καθρεφτίζει τόπο και χρόνο, φόβο, θλίψη και
ελπίδα. Μια ποιητική ιστορική αναδρομή, το βουνό και ο χρόνος του, άρρηκτα
δεμένα με την ψυχή των ανθρώπων.
Ο Πενταδάχτυλος, φορέας απτής και ιδεώδους χριστιανοσύνης, κοσμημένος
με έργα μεγάλων αγιογράφων, χορεία αγίων και Θεοτόκων, χοάνη απροσμέτρητου πόνου
της σκλαβιάς αλλά και κολυμβήθρα κάθαρσης, και «υπόμνηση των λαθών μας»,
φύλακας των αγνοουμένων μας.
Η Μυθολογία, οι φωνές, τα σύμβολα, κρύβονται στην
καθημερινότητά μας, η ποιήτρια όμως δέεται: «φεγγάρι μου,/διαπέρασε το
θάμπος,/ελευθέρωσε εσύ,/θεράπων ιατρός,/τα αιχμάλωτα μάτια μας/να βλέπουν το
βουνό.»
Η κοινωνία του πνεύματος του βουνού ανυψώνεται σε ιερουργία
κάθαρσης «λειτουργία της ειρήνευσης/το χαίρε των μυροφόρων.»
Η σύνθεση τελειώνει με την αποστροφή στο φεγγάρι και
επιστροφή στην παιδική λευκότητα: «Προστάτευε το βουνό/ και φέγγε μου/να
ξαναπερπατήσω στο βουνό.»
Μέγιστο όντως ρόλο παίζουν στην όλη έκδοση τα χαρακτικά του
Γιώργου Α. Κωνσταντίνου με τη βυζαντινή και κυπριακή τους διάσταση και όχι μόνο
τη θεματική τους σύνδεση με τον ποιητικό λόγο. Ευτυχής συγκυρία.
Στέλιος Παπαντωνίου
