Μαρία Περατικού Κοκαράκη, Τα Χρόνια των Ακαμαντίδων, εκδ. Λιβάνη
Μεγαλεπήβολο και ορθά προγραμματισμένο το έργο της Μαρίας Περατικού Κοκαράκη σε μια τριλογία να παρουσιάσει την ιστορία του τόπου μας και του γενικότερου ελληνισμού μέσα από τα μάτια της ίδιας και της οικογένειάς της, των πρωταγωνιστών ηρώων των αφηγηματικών έργων της, που έχουν ως βάση στην επικεφαλίδα τις Ακαμαντίδες ή Κυκλάμινα, δείγμα της ευαισθησίας αφ΄ ενός αλλά και της εντοπιότητας των γεγονότων, του ήθους, των ηθών και αγώνων των ανθρώπων του τόπου μας.
Με χρονικό ορίζοντα το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, τόπο βασικά την Κύπρο αλλά και τον γενικότερο ελληνισμό, παρακολουθούμε στα έργα της συγγραφέως τις περιπέτειες μιας οικογένειας καθηγητή, γυμνασιάρχη, αγωνιστή, ιδεαλιστή, που μετατίθεται σε διάφορα χωριά ή πόλεις της Κύπρου, ώστε να δίνεται ευκαιρία και γενικότερης θεώρησης της ζωής στην Κύπρο με σταθερά πάντα τα εθνικά και θρησκευτικά ιδεώδη που γαλούχησαν τη γενιά του αγώνα της ΕΟΚΑ και συνεχίζουν ως σήμερα.
Βαθιά και πλατιά γνώση της Ιστορίας της εποχής αλλά και -λόγω της φιλολογικής ιδιότητας της συγγραφέως- γνώση των ελληνικών γραμμάτων αρχαίων και νέων, ανοιχτά τα μάτια της ψυχής της στα κοινωνικά γιγνόμενα και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, καλλιτεχνική, πολιτική, εκπαιδευτική, όλα αυτά συντελούν στην αναβίωση της εποχής και στη μετοχή του αναγνώστη στα εξελισσόμενα, έστω κι αν είναι ιστορικά γνωστά, βιώνονται όμως μέσα από την συγγραφέα και το ανθρώπινο περιβάλλον της μεταφερόμενα έτσι ως λογοτεχνία στον αναγνώστη.
Δομημένο με μαεστρία το όλον, με εισαγωγικά σημειώματα- μόττο- παντοία, από πλούσιες πηγές πολλές και διάφορες, με την Μοίρα να παίζει το δικό της υπερφυσικό ρόλο και τα κυκλάμινα ή ακαμαντίδες το δικό τους διαπεραστικό του όλου συναισθηματικό και ευαισθησίας μαρτυρικό ρόλο, με την Ιστορία στο φόντο, και την περιδιάβαση σε τόπους ελληνικούς, με τα ήθη, έθιμα και τον πολιτισμό τους, με ανθρώπους ζωντανούς και προπάντων ευγενικούς, πνευματικούς ταγούς, αγωνιστές των δικαίων του τόπου, με ορθές θέσεις στα πολιτικά θέματα και απόηχους της μουσικής και της τέχνης της εποχής, όλα αυτά συνθέτουν ένα ευανάγνωστο κείμενο, γραμμένο με μόχθο, προπάντων όμως με σεβασμό και αγάπη προς τους ήρωές της και τον αναγνώστη.
Καλή συνέχεια.
Στέλιος Παπαντωνίου
