ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, 2-5 ΜΕΤΑ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑ, ΝΟΥΒΕΛΑ, ΣΜΙΛΗ

Χιλιάδες σελίδες μυθιστορημάτων μπορεί να διαβάσει ο σύγχρονος αναγνώστης και να μην του μείνει τίποτε, γιατί ο λόγος τους ήταν ένα ποτάμι άχρουν άοσμο και άγευστο, ένα κάποιο σενάριο σε τόπο και χρόνο πραγματικό ή φανταστικό χωρίς γρανάζια να πιαστούν στην ψυχή του αναγνώστη.

Ο Κυριάκος Δημητρίου σε μια νουβέλα, ούτε εκατό σελίδες, μας δώρισε ένα έργο φιλοσοφικό λογοτέχνημα, του οποίου τα θεμέλια στηρίζονται στην ευλογημένη για τους αναγνώστες ενασχόλησή του με την Ιστορία των Ιδεών. Κλειδιά για την κατανόηση της νουβέλας «2-5 Μεταμεσημβρία» μας δίνει ο ίδιος, «Ο κόσμος ως βούληση και ως παράσταση» του Σοπενχάουερ, τις θεωρίες του ιδεαλιστή Μπέρκλεϋ, τη «Νάντια» του Μπρετόν και άλλα της φιλοσοφίας ή του υπερρεαλισμού, έργα των οποίων οι συγγραφείς προσπάθησαν να εισέλθουν στον άλλο κόσμο, στο πράγμα καθ’ εαυτό του Καντ ή της υπερρεαλιστικής πραγματικότητας.

Πλησιάζοντας το έργο με τη φιλοσοφική του σκευή ο αναγνώστης βεβαιώνεται πως η λογοτεχνική δύναμη του Κυριάκου Δημητρίου έχει ήδη υπερβεί τα ελληνικά επίπεδα, γιατί, όντας γνώστης βαθύς της φιλοσοφίςς ή άλλων θεωριών είναι και δεινός στην εφαρμογή τους στη λογοτεχνία που και απολαυστική γίνεται με την πρωτοτυπία και κέρδος προσπορίζει στον αναγνώστη ανοίγοντας τους πνευματικούς του ορίζοντες, φτάνει ν’ ακούσει την προσωπική του βούληση.

Όσο κι αν ο συγγραφέας θέλει να παρουσιάσει τον ήρωά του τον έγκλειστο του χωροχρόνου, που προσπαθεί να επέμβει στην πραγματικότητα, ως ψυχοπαθή σε ίδρυμα, πίσω από το παράδοξο της αφήγησης, των ευρηματικών επαναλήψεων που ελκύουν, και των αριστοτεχνικών περιγραφών σε γλώσσα ζηλευτή, ο αναγνώστης μετέχει στην άλλη πραγματικότητα ή στο πράγμα καθ’ εαυτό  και στις φιλοσοφικές υφιστάμενες θεωρίες που ο συγγραφέας πλάθει με τον μύθο του σαγηνεύοντας έτσι τον αναγνώστη σε ένα νέο για πολλούς είδος, τη φιλοσοφική λογοτεχνία, της οποίας ο Κυριάκος Δημητρίου αναδεικνύεται άξιος θεράπων.

Στέλιος Παπαντωνίου