Ένας άλλος ποδοσφαιρικός αγώνας
Θα ήταν πριν από το πενήντα πέντε, κοντά στο φούρνο του
Πιτζιολή ήταν το ιατρείο του Σιεφκτέτ, οδοντογιατρός, καλότατος άνθρωπος, ευγενικός,
άσπρο μαλλί, γυαλάκια, ελαφρύ χέρι για ενέσεις και εξαγωγές, με τα μηχανήματα
του παλιού καιρού αλλά προσεκτικός, με μας τα παιδιά προπάντων, κι έτσι τον
προτιμούσαμε, ακόμα και σήμερα το σπίτι του στέκεται εκεί, άλλοι μέσα τώρα, μα
οι παλιοί ακόμα λέμε «εκεί στου Σιεφκέτ», είχε ένα γιο, αππωμένος, θυμωθκιάρης,
ασυγκράτητος, έτοιμο το ζωνάρι του για καυγά, κι όμως θέλησε να οργανώσει πάνω
στην τάπια, πάνω από το σημερινό γήπεδο του Ορφέα, ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στους
Έλληνες και Τούρκους της γειτονιάς, δεχτήκαμε, ετοιμαστήκαμε, πόση ώρα διάρκεσε
δεν θυμάμαι, κάτι αγκρίσματα, κάτι που δεν άρεσε στο Σιεφκεττούι, άρχισε
καυγάς, ρίξαμε πέτρες, φάγαμε πέτρες κι ο ποδοσφαιρικός αγώνας κατάληξε ροτσοπολεμικός.
Αυτοί τράβηξαν για κάτω από το τεισιό, κι εμείς στα σπίτια μας.
