ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ
Καλά αποφάσισα, να ξυπνώ
και να λέω «δόξα τω Θεώ», μια άλλη μέρα με βρίσκει ζωντανό, να χαίρομαι το φως
του ήλιου, να ετοιμαζόμαστε για το ταξίδι, παίρνοντας από τον Κλεόβουλο τον
Ρόδιο το «ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις» ή του Χριστού “Καθώς θέλετε ίνα
ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως” ή «αγάπα τον πλησίον
σου ως εαυτόν» και από τον Παύλο τους καρπούς του Πνεύματος, «αγάπη, χαρά, ειρήνη,
μακροθυμία, αγαθοσύνη, χρηστότητης, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Από τον
Σωκράτη το «ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι
εἰδέναι» και το «λάθε βιώσας» του Επίκουρου. Ικανά για την προς το τέλος
πορεία. Εκεί απαραίτητα τα «χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα,
ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν».
