ΠΑΙΔΕΣ
Φεύγουμε,
αποχαιρετούμε, η κατάσταση όπως την ζήσαμε πριν πενήντα χρόνια, ούτε και να
χαρούμε μια φωνή , ένα ξέσπασμα, δεν μας επιτρέπουν οι λογικοφανείς
συλλογισμοί, οι κεκλιμένοι και γονυπετείς, οι παντογνώστες των ιστορικών
υποκειμένων, άφετε τα παιδία ελθείν προς με, είναι στιγμές που τα παιδιά
ξεπετιούνται και φωνάζουν, βοούν, αντιλαλούν οι γειτονιές από τις φωνές τους,
αυτές που είδαν τον οχτρό με το γιαταγάνι, με το στουπί να καίει, με τις πόρτες
μας να φλέγονται, τις εκκλησιές να γκρεμίζονται, άφετε τα παιδία, κι αν το θες
από τον Ηρόδοτο, Έλληνες αεί παίδες, γιατί να μη χαρούν την παιδικότητά τους;
