ΧΡΗΣΤΟΣ ΨΙΛΟΓΕΝΗΣ
Πώς αποχαιρετoύμε ένα φίλο, μια ολοκληρωμένη ακτινοβολούσα προσωπικότητα, έναν έντιμο πολίτη και πιστό υπηρέτη
της πατρίδας ως την έσχατη ώρα, άμεμπτο οικογενειάρχη, πνευματικό εργάτη,
πραγματικό φιλόσοφο;
Συντριμμένοι θαυμάζουμε. Η φιλοσοφία είναι
μελέτη θανάτου κι η προετοιμασία του Χρήστου μας για την έξοδο από τα εγκόσμια
ήταν πιο συγκλονιστική κι από τον ίδιο το θάνατο. «Έσο έτοιμος». Κι ετοιμαζόταν
για τα πάντα και το δήλωνε. Προπάντων μερίμνησε ως καλός χριστιανός για την
καθαρότητα της ψυχής που παραδίδει. Κι αυτό δεν ήταν έργο της τελευταίας στιγμής, αλλά τρόπος μιας
ολόκληρης ζωής.
Μαχητής από τότε που θυμάται τον εαυτό του, με
τον αγώνα της ΕΟΚΑ στην Πάφο, μέσα στη σφιχτοδεμένη οικογένειά του, ύστερα με
την φοιτητική κάθοδο από τη Θεσσαλονίκη το 1964 για τη σωτηρία της πατρίδας από
βέβαιη τότε τουρκική εισβολή, με μια σειρά συνδικαλιστικούς αγώνες από το
νεανικό του άνθισμα στο Πανεπιστήμιο ως την επαγγελματική διπλωματική πορεία, συνειδητός
σημαιοφόρος της ένωσης με την Ευρώπη, εκπρόσωπος της χώρας μας, πράος και συνεπής, στην Ελλάδα, Αγγλία,
Βέλγιο, Τσεχία, Πολωνία, Ισπανία, Γερμανία, ως πρέσβης να εντυπώνει τα καλύτερα
στους γύρω του, κατά γενική ομολογία αξιόλογος άνθρωπος, βαθύς γνώστης του
κυπριακού, μπροστάρης, ανένδοτος, να μη
λυγίζει στις απειλές των αντιπάλων δικών και ξένων, πάντα στη δημοκρατική
παράταξη.
Μελετητής των Πολιτικών Επιστημών και του
Διεθνούς Δικαίου, με δύο διδακτορικές διατριβές, ως τελευταία ακόμα σκυμμένος στα
βιβλία, είχε γράψει το μυθιστόρημα «Με Αγάπη
και Κουράγιο», βγαλμένο από την πείρα της ζωής και την αγάπη για την Κύπρο, και
προπάντων καθοδήγησε με συνέπεια με τα πολιτικά του άρθρα, πολέμιος του σχεδίου
Ανάν, ως πριν λίγες ακόμα μέρες είχε δημοσιεύσει στο Φιλελεύθερο το άρθρο
«Παλιά λάθη που πληρώνουμε σήμερα», άρθρα γνώσης, σοφίας, ολοκληρωτικής αγάπης
στην πατρίδα, φωτεινός οδοδείχτης προς την πορεία της Ελευθερίας του ανθρώπου
και των δικαιωμάτων του.
Ο Χρήστος ήταν έτοιμος για την αντίπερα όχθη. Εμείς
δεν πιστεύαμε πως το τέλος εγγύς, γιατί ξέραμε
έναν άνθρωπο σώφρονα στη δίαιτα, με την καθημερινή του γύμναση και τον
αυστηρά υγιεινό τρόπο ζωής, με την αγάπη στους γνήσιους ανθρώπους, στα πλάσματα
του Θεού, χαραγμένα στη μνήμη τα σκυλιά του, «τύπος και υπογραμμός γενόμενος»
ταπεινόφρονης σωματικής και πνευματικής ευεξίας. Άλλες όμως οι βουλές του
Υψίστου.
Μια μεγάλη ανοιχτή καρδιά, να μας αφηγείται
περιστατικά της διπλωματικής του σταδιοδρομίας, αφού πολλών ανθρώπων «ίδεν
άστεα και νόον έγνω», να θέτει επιτακτικά σε δικούς και ξένους το αίτημα για
δικαιοσύνη και ελευθερία, βάσει των διεθνών κανόνων. Δεν ήταν αιθεροβάμων. Ήταν
υπερασπιστής αρχών και αξιών. Ιδεολόγος.
Περήφανο στήριγμα, προστασία και χαρά μεγάλη
για την οικογένειά του, τη γυναίκα, τις θυγατέρες, την εγγονή. Ένας κήπος
ευφροσύνης και αγαλλίασης τον περιέβαλλε και τώρα, στο ύστατο χαίρε, όλοι
εμείς, η οικογένεια, οι φίλοι και
εκτιμητές του χαρακτήρα και του έργου του, συνειδητοποιούμε την έννοια του
αναντικατάστατου.
Ένα τέκνο άξιο της πατρίδας, που σκόρπισε γύρω
του τη εκλεπτυσμένη αύρα της χαράς και μας επανέφερε τακτικά στη μνήμη, με τη
βιοτή του, το «ως χαρίεν άνθρωπος, όταν άνθρωπος η».
Και ο Χρήστος τίμησε αξιοπρεπώς τον Άνθρωπο σε
μερόνυχτα θυέλλης.
Την πορεία της επώδυνης προετοιμασίας πρέπει
να έχει ήδη διανύσει και η οικογένεια.
Θερμά συλλυπητήρια στη γυναίκα του Νίκη, στις
θυγατέρες Ιάνθη και Μαρία, στον Κωνσταντίνο, στους αδελφούς Ανδρέα και Ευγένιο,
και στην εγγονή Ραφαέλα, για την οποία πάντα μας μιλούσε με περήφανο μειδίαμα.
Αλησμόνητέ μας φίλε Χρήστο, παίρνεις μαζί σου
ένα κομμάτι του εαυτού μας. Η τραγωδία της ζωής περαίνεται «δι΄ελέου και φόβου».
Εσύ όμως πρόσθεσες και το «δι’ αξιοπρεπείας, φιλοσοφημένης
ετοιμότητας και χριστιανικής πίστης.» Το αγαπημένο σου χώμα της Πάφου θα σε
δεχτεί σε λίγο στις αγκάλες του, να κλείσει ο κύκλος, χρονικά και τοπικά.
Αιωνία σου η μνήμη.
Στέλιος Παπαντωνίου
