ΝΑ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΟΥΜΕ
Στέλιος
Παπαντωνίου
Πενήντα σχεδόν
χρόνια από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, από τις δολοφονίες και την
προσφυγιά, από τον εγκλωβισμό και τους βασανισμένους συμπατριώτες αγνοούμενους
και τις οικογένειες τους και δεν φαίνεται φως στον ορίζοντα. Αντίθετα όλα
στρέφονται γύρω από έναν άξονα που βασικό του γνώρισμα έχει τα κενά λόγια και
την άγνοια για την πορεία στο πέλαγος του χρόνου και των συμβαινόντων μέσα σ
αυτόν.
Κενά λόγια είναι
η από οποιονδήποτε επανάληψη των συνθημάτων «θα ελευθερώσουμε την πατρίδα και
θα την ενώσουμε». Για να ελευθερώσουμε την πατρίδα, πρέπει να είμαστε έτοιμοι
για αγώνες πολιτικούς και εθνικούς και τίποτε δεν μας πείθει γι’ αυτή την
ετοιμότητα. Στράτευμα, όπλα, ευψυχία δεν αναφέρονται καν από τους ταγούς. Απελευθέρωση
χωρίς την παρουσία τούρκων στρατιωτών στον τόπο δεν τίθεται ούτε ως προϋπόθεση
συνομιλιών, στις οποίες έχουμε στηρίξει όλες τις ελπίδες μας. Άλλη ή ένωση με
την Ελλάδα για την οποία αγωνιστήκαμε το 1955-59, άλλη η επανένωση της πατρίδας,
που δεν είναι παρά η αποδοχή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας ως λύσης, η
οποία, φαινομενικά ενώνει την πατρίδα, πραγματικά όμως υπογράφει την συνύπαρξη δύο
κρατιδίων και κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, του μόνου στηρίγματος και
προστασίας του κυπριακού ελληνισμού. Και η λεγόμενη επανένωση γίνεται ακόμα πιο
επικίνδυνη, όταν η πρόεδρος της Βουλής και αρχηγός του ΔΗΣΥ αναλαμβάνει, με τη
βοήθεια των ξένων, ιδιαίτερα των Άγγλων, να διδάξει στον λαό τι σημαίνει διζωνική
δικοινοτική ομοσπονδία.
Δεν ξεχνούμε πως
παρόμοιες προσπάθειες είχε κάνει και ο Δημήτρης Χριστόφιας με έκδοση βιβλιαρίου
και με ιδιαίτερες αναφορές στα σχολεία.
Η αποτυχία του εγχειρήματος ομολογείται
ως σήμερα, γιατί άλλα έχουν γίνει αποδεκτά από την πλευρά μας με τις πολλές
υποχωρήσεις και άλλα διδάσκονται ως διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Για να ξέρει ο
κόσμος τι είναι διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία για την Κύπρο, πρέπει να δοθούν
στη δημοσιότητα όλες οι συμφωνίες μεταξύ των δύο πλευρών, της ελληνοκυπριακής
και της τουρκοκυπριακής, και αν
αποδειχθεί πως οι πρόσφυγες δεν επιστρέφουν στις πατρογονικές εστίες και πως
καταργείται η Κυπριακή Δημοκρατία και εξισώνεται με το παράνομο τουρκοκυπριακό
κατασκεύασμα, τότε ας γνωρίζουν οι ιθύνοντες πώς η απόφασή μας, το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν του 2004 συνεχίζει να
ισχύει.
Πραγματική
ελευθερία και ενωμένη Κύπρο χωρίς στρατούς κατοχής αν δεν μπορούν να επιτύχουν οι
εκπρόσωποί μας, ας μη ξοδεύονται να μας διδάξουν τι είναι διζωνική δικοινοτική
ομοσπονδία.
Αν προτίθεται να
εκδώσει βιβλιάρια η πρόεδρος του ΔΗΣΥ, ας φανερώνουν τουλάχιστον την αλήθεια,
την πραγματική και όχι την θεωρητική περί πολιτευμάτων. Γιατί ήδη ο Τατάρ
εξέδωσε το δικό του βιβλίο, για να μας αναπτύξει το όραμά του για δύο κράτη και
διαμοιρασμό των πλουτοπαραγωγικών πηγών του νησιού. Θεωρεί δεδομένη την κατοχή
γης, την ύπαρξη λαού, την κυβέρνηση, και ούτε βέβαια διερωτάται σε ποια γη έσπειρε
ο τουρκικός στρατός με το αίμα μας και τη γη μας το δήθεν κράτος του ούτε πόσοι
πραγματικοί Τουρκοκύπριοι απέμειναν, αφού οι έποικοι είναι περισσότεροι. Μάλλον τον Τατάρ θα πρέπει να διδάξει η
πρόεδρος του ΔΗΣΥ.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
πιστεύει πως μεγάλο ρόλο μπορούν να παίξουν τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης
στο να πείσουν την Τουρκία να αρχίσει διαπραγματεύσεις για το κυπριακό, με την
πλευρά μας να δηλώνει πανέτοιμη. Είναι ίσως μια διέξοδος η καταφυγή στην Ευρώπη,
αλλά πρέπει πρώτα να επιτευχθεί από μέρους μας εκκαθάριση των συμφωνιών των δύο
πλευρών από όλα τα αγκάθια, παραμονή τουρκικών στρατευμάτων, υπερπρονόμια
τουρκικής πλευράς, με πραγματική επιστροφή προσφύγων, ειρηνική συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων,
δικαιοσύνη, μακριά από εποίκους και κίνδυνο μετατροπής της Κύπρου σε τουρκική επαρχία.
Ο Αρχιεπίσκοπος
θέτει ως βάση της λύσης την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως σε όλες
τις άλλες χώρες της Ευρώπης.
Ελπίζουμε. Είναι
και αυτή μια λέξη!
