ΩΡΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Του Παπάκωστα η
οικία ευρίσκετο εντός του περιβόλου του ναού, με είσοδον εις την αγίου
Κασσιανού και άλλο μικρό παραπόρτι εις τον αυλόγυρον της εκκλησίας, μεγάλη
οικογένεια, με την σεβασμία παπαδιά, τις κόρες και τους γιούδες, κρατούσε το
μεγάλο κλειδί της εκκλησίας, από τα παλαιά εκείνα, ήτο κατασκευασμένον έτσι
ώστε να μπορούμε το Πάσχα να το χρησιμοποιούμε και για κροτίδες, το έπαιρνε κρυφίως
ο μικρός υιός, γεμίζαμε τον κενό σωλήνα
του με κεφάλια σπίρτων, και με ένα
μεγάλο καρφί κτυπούσαμε το γεμάτο κλειδί και το γλεντούσαμε, δεν είχαμε τότε να
αγοράζουμε βεγγαλικά και μάσκουλα και κροτίδες, άγνωστα πράγματα διά το πτωχόν
βαλάντιον των καιρών.
Τις ΄Ωρες των
Χριστουγέννων δεν τις παρακολουθούσαν και πολλοί, αλλά πάντα η γιαγιά Ιουλία,
μαυροφορεμένη με την μαλλίνα, η γιαγιά
Κατινού, έχασε τον μονάκριβο υιόν και πενθούσε, ενώ εντός του ψαλτηρίου ανεγίνωσκεν ο γέρων
Ιωάννης, με το σχεδόν στρατιωτικόν επανωφόριον και πάντα κατά την ανάγνωσιν να μπήγει
τα δάκτυλα στο στόμα, να αφαιρεί την οδοντοστοιχίαν και να την τοποθετεί στην τσέπη
του επανωφορίου.
Ο ιερεύς είχε ένα
μικρόν πήλινο μαγκάλι στο ιερόν, κάπως να ζεσταίνεται, οι γέροντες όμως δεν είχον
και εκρύωναν, ούτε και είχον σκάμνους πλησίον ο είς του άλλου, αλλά το κρύο
στην εκκλησία ήτο διαπεραστικόν, οπότε, αφού ανεγνώσθη η Πρώτη και η Τρίτη ώρα,
κατά την Έκτην, «πάτερ μου», λέγει ο γέρων Ιωάννης, «ευλόγησον να έλθει η
Κατινού και η Ιουλία εις το ψαλτήρι να αισθανθώμεν και ημείς ολίγην θαλπωρήν». Προέβαλεν
εκ της αγίας πύλης ο ιερεύς, εκούνησε την πολιάν κεφαλήν, «συνέχισε παρακαλώ»,
τω λέγει, και με κόπον και με τρεμάμενην φωνήν ετελείωσεν και η Έκτη και εισήλθεν
εις την Ενάτη, οπότε στο τέλος εστάθη έμπροσθεν των εικόνων και απήγγειλε το «Σήμερον
γεννάται εκ παρθένου». Ησθάνθη θέρμην ο γέρων εν τη καρδία, ηυφράνθη το πνεύμε
και έχαιρεν, ελησμόνησε το ψύχος και την παρελθούσαν παράκλησιν, ο ιερεύς έκαμε
απόλυσιν και ο μοναχικός γέρων και οι
γριές κατηυθύνθησαν εις τας μονάς των. Η εκκλησία καταφυγή και κοινωνία των
γειτόνων, και ταμείον αμνημονεύτων στιγμών.
