ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ
Η οδός Λήδρας
ήταν γεμάτη κόσμο, πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, στολισμένες οι προθήκες των
καταστημάτων, στου Μαύρου γινόταν πανηγύρι, παιγνίδια και πολύχρωμες μπάλες, τα
παιδιά έβλεπαν και ποθούσαν, οι γονιοί δεν είχαν πάντα χρήματα για τέτοιες
αγορές, μακάρι να γεμίσει η τσάντα με τρόφιμα από τον μπακάλη της γειτονιάς,
και κάποτε μάλιστα γράφονται στο δεφτέρι, στο τέλος του μηνός λογαριαζόμαστε.
Τα σχολεία
έκλεισαν τη εικοστη τρίτη του αυτού μηνός Δεκεμβρίου, δεν πας στο σπίτι να
αλλάξεις, ένα γκρι παντελόνι, άσπρο πουκάμισο, μπλε τρικό, το πολύ να αφήσεις
το σήμα και το πηλήκιο στο σπίτι, διακοπές, δεν θα μας κυνηγούν στους δρόμους
οι παιδονόμοι, και ο κόσμος πάει και έρχεται, πολλοί με τα πακέτα στο χέρι, και
εμείς, τρεις φίλοι, να σουλατσάρουμε άσκοπα. και ξαφνικά, εκεί στη γωνιά Λήδρας
Αρσινόης πολλά πακέτα πεταμένα, αλληλοκοιταχτήκαμε, πήραμε από δυο τρία ο
καθένας, και συνεχίσαμε το δρόμο περήφανοι και εμείς, ακομπλεξάριστοι.
Τυχαία περνά ο
πατέρας με το ποδήλατο, πάει κατευθείαν στο σπίτι, στη μαμά, «πού βρήκε τα λεφτά
ο γιος σου και μου γυρίζει με δώρα στη Λήδρας;» κι όταν με χέρια κενά επέστρεψα,
λύθηκε η απορία του πατέρα: «πού να τα βρει, γιε μου, τα ριάλια το κοπελλούιν!»
