ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΣ
Τώρα που βρίσκουμε κι άλλες εκκλησίες του αγίου Κασσιανού και στη Βενετία και τον τάφο του στη Μασσαλία και εκκλησία και σχολείο στο Τέξας ρωμαιοκαθολική και στο Νιου Τζέρσυ και ρομανική ορθόδοξη, ξέρετε οι Ρουμάνοι τον θεωρούν καταγόμενο από τα μέρη τους, εμείς δεν ξέρουμε πώς βρέθηκε στην Κύπρο, γύρω στα 1750 μαρτυρείται το πρώτο μικρό του εκκλησάκι εκεί στη γειτονιά, τότε χτίστηκε κι ο άης Λουκάς, και γύρω στο 1854 η καινούργια δική μας, κι άλλες, όπως του αγίου Σάββα, ξεθάρρεψαν οι Ρωμιοί, είχαν προστάτιδα τη Ρωσία.
Λέγοντας άγιο Κασσιανό εμείς αλλιώς τον νιώθουμε, το γεροντάκι μας, η εκκλησιά μας, η ενορία μας προπάντων που πήρε το όνομα, και τα σχολεία του αγίου Κασσιανού, έστω κι αν πρόσφερε περισσότερα η Χρυσαλινιώτισσα πιο πλούσια πάντα, είναι η ατμόσφαιρα στην εκκλησιά είναι όλα όσα ζήσαμε οι γείτονες που περνούσαμε αδελφικά, ανοιχτές οι πόρτες, παιδιά της ηλικίας μας πολλά, και μαζί τα παιχνίδια κι οι γιορτές στην εκκλησία.
Σε λίγο Δευτέρα Καθαρά, όλη η Λευκωσία περνούσε να προσκυνήσει, και στα Κοντάκια κάθε Παρασκευή, κόσμος πολύς, η ατμόσφαιρα κάνει τον άγιο Κασσιανό μοναδικό, ζεστή αγκαλιά, να θυμόμαστε τους μερακλήδες προγόνους μας που της αγόραζαν ό τι καλύτερο και την στόλιζαν, μια πλούσια εσωτερικά εκκλησιά, να την καμαρώνουμε, μας συντρόφεψε και μας συντροφεύει μια ζωή.
