ΣΑΒΒΑΣ ΒΑΡΝΑΒΙΔΗΣ, Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΑΝΑΡΧΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΡΜΙΔΑ
Ήδη από την εισαγωγή οσμίζεσαι τον προβληματισμένο άνθρωπο, με τη γνώση και την προσπάθεια διείσδυσης στα βάθη της, με την τραγική αίσθηση της ζωής και την ταυτόσημη ειρωνεία.
Πρώτο πληθυντικό, εμείς, η αίσθηση της όσφρησης οξύνεται, οικονομική κρίση, η διαδοχή των ανθρώπων και των φίλων, ενός καπέλου με το αστέρι του στον αστερισμό της φιλότητος. Την αγάπη δεν πρέπει να την νιώθεις μόνο, αλλά και να την δείχνεις, χωρισμοί, ο καθένας το δρόμο του, κάτι έχει να πει ο συγγραφέας, καινούργιο, ένα παλιό μήνυμα.
Ο παθιασμένος ερευνητής μέσα στο επιβλητικό ή πολεμικό περιβάλλον, στην ξένη χώρα, τι ξένη, πολύ γνωστή, με του κόσμου τα παράξενα, τι είναι ο άνθρωπος ρωτά η σφίγγα, οι φαραώ ταξιδεύουν, τους υποδέχονται με τιμές στην επιστροφή στην πατρίδα, κι εμείς παρακολουθούμε, η πείνα, η τρομοκρατία, η αρχαιολογία φέρνει στο φως, ένα κόσμος μυστηριωδών μειδιαμάτων και απορίας, α- πορίας. Δεν διαβάζει ο αναγνώστης ιστορίες, ζει, κινείται με τον συγγραφέας, συμπάσχει, μεγάλη δύναμη, χαρά και χάρη.
Στην Πελαθούσα, αρχή και τέλος του κόσμου μας, πρώτο πρόσωπο, «όταν πρωτοδιαγνώστηκα…» ο ήρωας αλλάζει ζωή, η μέθεξη, μετοχή σ΄έναν άλλο κόσμο, δικό μας, θάλασσα, ζωή, κεκοιμημένοι, ζώα και άνθρωποι, δικοί και ξένοι. Η αλλαγή έρχεται από μόνη στον τόπο μας, και στον τρισχιλιόχρονο πολιτισμό, σήμερα όμως δεσπόζουν οι Βρυξέλλες, αλλά ο απλός κόσμος συνεχίζει τη δική του φιλοσοφία, θυμοσοφία, καρδιά καθαρή και φόβο θανάτου, μέσα σε μια αλλοπρόσαλλη εποχή.
Στο τέλος, και με τα τόσα βάσανα «η φιλία είναι το ελιξήριο της ζωής.» Ο παθός μαθός.
Είναι όμως κι η παρουσίαση του βιβλίου, μην προλαμβάνουμε τα πράγματα.
Στέλιος Παπαντωνίου
