2019-2020
Αυτός, ο Χρόνος, πλήρως αναίσθητος, δεν ξέρει από γιορτές και αργίες, καταδέχεται όμως να τον στολίζουμε εμείς με τις πινακίδες μας, 2019, 2020, ο ένας είναι δίσεχτος, ο άλλος δεν ήταν, τον κατατεμαχίσαμε σε δευτερόλεπτα, λεπτά, ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια, κι εκείνος εκεί, αδιαίρετος αέναος, αγέρωχος, ένας Κρόνος που τρώει τα παιδιά του, μα περιμένει σαν άγραφο χαρτί να του χαράξουμε στο κορμί τις σκέψεις, τις αποφάσεις, τις πράξεις μας, δεν αναλαμβάνει καμιά ευθύνη, ο καθένας ορίζει τη μοίρα του, κι αυτή με τόσα βαρίδια, οι άλλοι, οι συνθήκες, ο τόπος κι οι καιροί, ελεύθερος ο καθένας μέσα στα πλαίσιά του, άλλου ευρύτερα άλλου στενότερα, ο ένας υπακούει στις προσταγές του βιολογικού ρολογιού του, ο άλλος θέλει να τα υπερβεί, μέσα σ΄ έναν αιώνα που είδε ήδη ν΄ αλλάζουν τα πάντα, όπως τον Αδάμ έξω από τον παράδεισο έτσι κι εμείς εδώ στην Κύπρο οι Έλληνες, κοντεύουμε τα πενήντα χρόνια να τριγυρνούμε έξω, και τι έκανε ο Αδάμ περιδιαβάζοντας έξω του παραδείσου; Έκλαιε, οδυρόταν, μα δημιουργούσε αναγκαστικά, έμαθε το τραγικό της ζωής και τον θάνατο, ώσπου ήρθε Εκείνος και τον κάλεσε πάλι στις αγκάλες. Ήταν μια πίστη των προπατόρων, όπως κι η δική μας πίστη, μα κάποιος Ένας πρέπει να βρεθεί να μας καλέσει, ελάτε άμυαλα πρόβατα, φέρτε το νου σας, η γη αυτή σας ανήκει εδώ και χιλιάδες χρόνια, όποια πέτρα σηκώσεις μιλά ελληνικά, όσες εκκλησιές κι αν μαγαρίζουν άλλες τόσες είναι θαμμένες στη γη, με τους σταυρούς και τα ευαγγέλια. Είναι δυνατόν να αποτελούμε τον λαό που κάθεται στα σκότη και να μην ανοίγουμε τα μάτια στο φως; Μόνος μου δεν μπορώ, όλοι μαζί όμως μπορούμε, κατατρυπημένοι από τα βέλη του πονηρού, από την απιστία και την λογικοκρατία, από την υποταγή στην ασθένεια του μικρού. Και πώς διατηρήθηκε αυτός ο κόσμος χιλιάδες χρόνια; Και πώς διάβηκε μέσα από τις λάσπες, τα ποτάμια, τα όρη και τους βουνούς μέσα από τις δοκιμασίες και τις θλίψεις; Ριζωμένη βαθιά στον καθένα μας βρίσκεται εκείνη η δύναμη που δεν αναλύεται σε λογικούς πολιτικοφλύαρους υπολογισμούς. Σ’ εκείνη τη δύναμη πιστεύουμε, κι ας μην ξέρουμε πώς ονομάζεται. Οι ρίζες μας είναι βαθιές ευτυχώς, και δεν υπόκεινται σε μετρήσιμα κριτήρια, γιατί είναι ρίζες μπηγμένες στη γη, αρπαγμένες όμως από τον απέραντο γαλάζιο ουρανό μας. Καλή χρονιά.
