Ο καουμπόυς
Κατεβαίνει στο γήπεδο σαν κάουμπόυς που είναι, τραβά την
κουμπούρα, καλά του λεν, δικό σου το μισό γήπεδο στο βορρά, άσε και για μας κάτι
στο νότο, ύστερα αφρίζουν τα νερά, ανεβαίνει στην επιφάνεια θαυμαστό αέριο,
κάτι σαν το υγρό πυρ των βυζαντινών, βορρά στεριά και θάλασσα νότο, θάλασσα αερική μου φτάνει, μην τραβάτε αέριο,
μην αναπνέετε, δώστε υπηκοότητες αμέσως, και διορθώστε εκείνη τη νομοθεσία σας,
λέει στους βορείους των ερυθροδέρμων ο πατριάρχης τους όλος ένα θυμό, κι αυτοί
σκύβουν κεφάλι, ο σκύλος εκεί που τρώει γαυγίζει, κι οι δικοί μας σκύλοι το
ίδιο, κάποτε γαυγίζουν, κάποτε ξεθαρρεύουν και λεν, αν συνεχίσετε να αναπνέετε
θα αρχίσουμε έρευνες κι εμείς, ιδίως ένα τελευταίο οζερσάι παλικαράκι, ημιφάλακρο κι επί των εξωτερικών
αυλών οδοκαθαριστής, παίρνει διαταγές,
εκτελεί διαταγές, λαμπρό πεδίο έμπροσθέν του, όσα ακούει ως λάθη από τον μεγάλο
διορθωτή της οικουμένης έρντοαν, τα
διορθώνει αυθωρεί και παραχρήμα, που έλεγαν οι παλιοί δάσκαλοι,
διορθώνει νομοθεσίες κάποτε και δικές μας, εμείς λέμε επανένωση, επανένωση,
ένωση ήταν ο αρχικός στόχος, τώρα ως μοντέρνοι μεθιστορικοί θηριοδαμαστές
βάλαμε και αναδιπλασιασμό και το κάναμε επανένωση, με ποιους, το θηρίο δεν το
δαμάσαμε, το θηρίο κατατρώει ως σκύλος ροτβάιλερ,
φωνάζει ο γενικός γραμματέας για συνομιλίες, ναι λέμε, έλα να δεις και πες τι
ως τώρα μας πήραν κι ύστερα τι δώσαμε και δώσαμε και δώσαμε πόσα δώσαμε και
τίποτε δεν πήραμε, καλά τυφλοί και κωφοί εσείς και με τα χέρια πλυμένα, κι
εμείς ανίδεοι και κάποτε χορτάτοι, ως πού θα πάει το παραμύθι, εσείς συνομιλίες,
εμείς δείπνα και ζιβάνες, σουτζιούκκο και εκμέκ καντεϊφ, αν σας τραβά ο
οργανισμός μην έρθετε σε συνομιλίες, ακούει ο δικός μας, άλλο υπάκουο παιδί, φωνάζει
ο αμερικανός, μόνο με συνομιλίες, φωνάζει ο γάλλος κι ο ευρωπαίος, καγχάζει ο
εγγλέζος, περίγελο των σκυλιών γίναμε και μάλιστα των τουρκβάιλερ που δεν
γαυγίζουν μόνο, κατατρών και σάρκες, εμείς όμως εκεί, τι τη φύτεψε την ελιά ο
παππούς, τι την φύτεψε την τερατσιά η γιαγιά, για να καθόμαστε μόνο στον ίσκιο τους;
