Στώμεν καλώς
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Κάπου ο άνθρωπος έχει χαθεί μέσα στον ερντογανικό τρόμο του.
Τόσοι και τόσοι τσουβαλιάζονται στις φυλακές , γιατί αύριο να μη βρεθεί κι
αυτός αντάμα με τους δήθεν αντιφρονούντες, αν δεν εκτελεί επακριβώς τα
παραγγέλματα του πατισάχ! Για το καλό παιδί της Λεμεσού λέω, τον Ακκιντζί, που
καππάκωσε το απάνω χέρι, και τώρα, κατευθυνόμενος κατευθύνει τις συνομιλίες, σε
πόσα τραπέζια θα κάτσουν, σε ποιο χρόνο και σε ποιο φέρετρο ή θέρετρο. Αυτά
παθαίνουμε σαν το λιμπούρι βγάλει φτερά.
Μα κι από καθέδρας να μας κάνει μάθημα! Εμείς που χάσαμε,
λέει, στον πόλεμο, χάσαμε και τα εδάφη μας και να το χωνέψουμε, κι η τουρκική
αφήγηση πάει καπνό! Τους στερήσαμε τόσα χρόνια τα δικαιώματα, τώρα να
πληρώσουμε και μια ζωή να πληρώνουμε ειδ΄άλλως… Εδώ υπεισέρχεται ο παράγοντας
απειλές: ή κάνεις αυτό που σου λέω ή ακολουθεί, τη μια η προσάρτηση, την άλλη το
σχέδιο β, την άλλη σου στέλλω μερικές χιλιάδες παράνομους και τους μετατρέπεις
σε χρήστες, μια ζωή απειλές, που από καιρό αποτελούν οδοδείχτες για την
μελλοντική μας συνεργασία στην ομοσπονδία της παραμυθένιας ειρήνης και της αγαστής
συνεργασίας, όλα σε εισαγωγικά.
Όπως και με τα παιδιά στη μπανιέρα, που τα σκότωσε ο πατέρας
τους αλλά ο Ντεκτάς τα χρησιμοποίησε εναντίον μας ως φονιάδων, κι όπως τη δική
μας πια εκδοχή κανείς δεν την αποδέχεται, γιατί φρόντισαν εκείνοι να καταγραφτεί
και στα πανεπιστημιακά τους συγγράμματα, έτσι και την από το 1950 σχεδιασμένη
ανακατάληψη της Κύπρου από την Τουρκία την παρουσιάζουν με το δικό τους φακό:
τους κυνηγήσαμε δήθεν, τους κλέψαμε την Κυπριακή Δημοκρατία, τους έσωσε η
ειρηνευτική επιχείρηση -εισβολή, αποκατέστησε το δίκαιο, το νερό της ειρήνης θα
μοιραστεί σε όλους, εκείνοι οι φιλειρηνικοί κι εμείς οι φιλοπόλεμοι, όποιος
θέλει πιστεύει, ή πιστεύει ό τι του συμφέρει.
Ξεχνάμε τις οργανωμένες προσπάθειες Ντεκτάς να μετακινήσει
τους οθωμανούς της Κύπρου και να τους ενώσει σε θύλακες, ξεχνάμε τις δολοφονίες
των δικών του κατά διαταγή Ντεκτάς, ξεχνάμε τα όπλα που κουβαλούσε με το Ντενίς
το 1959, την τρομοκρατία στον ίδιο τον πληθυσμό του με την ΤΜΤ, την
προβοκάτσια, τη σωτηρία της Κυπριακής Δημοκρατίας
από τους Έλληνες του νησιού, τις καταδίκες του ΟΗΕ εναντίον τις Τουρκίας και τα
παραγγέλματα να μην αναγνωριστεί το αποσχιστικό καθεστώς των, ξεχνάμε πως η
νομική υπηρεσία των ΗΕ θεώρησε παράνομη κάθε ρήτρα για στρατιωτική επέμβαση
κράτους εναντίον άλλου, και –δυστυχώς- έχουν πολλοί αποδεχτεί, ακόμα και
ανάμεσα στους Έλληνες της Κύπρου, την τουρκική αφήγηση, που οδηγεί τον τόπο
στην πλήρη τουρκοποίηση.
Αν δεν έχουμε αντιληφθεί πως βρισκόμαστε στο χείλος του
γκρεμού και πως όλες οι πνευματικές δυνάμεις του τόπου πρέπει να αντικρύσουν
την αλήθεια και να τη διαδώσουν, υπόχρεοι απέναντι στην Ιστορία του τόπου και
απέναντι στις μελλούμενες γενιές, άδικα τα αίματα που χύθηκαν για τη λευτεριά,
άδικες οι θυσίες. Αν έχουμε τόσο
μεταλλαχτεί, ώστε να νομίζουμε πως γεννηθήκαμε για να αναπτύξουμε την οικονομία
του τόπου και μόνη, τότε ας επέλθει η άλυσις, η δήθεν λύση αλλά διάλυση. Στώμεν
καλώς. Ο άνθρωπος γεννιέται για να γίνει ελεύθερος.
