Σ
Παπαντωνίου
ΝΑ ΞΕΡΩ
ΓΙΑΤΙ
Άνωθεν η
γραμμή
Νεφελώδεις εξάρσεις:
«Να σε πάρω
να φύγουμε
Στην Κατεχόμενη
γη μας.»
Γιατί;
Σε φλογίζει
ο έρωτας
Της χαμένης
πατρίδας;
Ορμητικός να
σμίξεις μαζί της
Κύτταρο κύτταρο,
Ρανίδα ρανίδα;
‘Η θες να
χωνέψεις
Τους βαριούς
κι ασήκωτους βράχους
Και το
μεγαλύτερο:
«δες τα, δε
θα τα ξαναδείς,
Δεν είναι
πια δικά σου!»;
«Να σε πάρω
να φύγουμε
Στην Κατεχόμενη
γη μας»
Αλλά να ξέρω
γιατί!
Για να «μην
ξεχνάς
Και ν’ αγωνίζεσαι»;
Ή για να
γονατίσεις
Να της φιλήσεις
τα γόνατα
Για τελευταία
φορά
Και να
πιστέψεις πως έχασες
τη μισή σου
καρδιά
Την ολόκλήρή
σου καρδιά,
Την Πατρίδα!;
Να σε πάρω
να φύγουμε
Στην Κατεχόμενη
γη μας
Αλλά να ξέρω
ΓΙΑΤΙ!
