ΛΟΓΟΣ
Κι αφού
λένε οι ποιητές πως τα πάντα με τη γλώσσα γίνονται, με τις λέξεις, με το λόγο,
έτσι κι εγώ αρπάζω το αμάξι και ξεκινώ για το σπίτι στη Μόρφου, μυρίζουν ωραία
οι πορτοκαλιές, τα κουνέλια τρέχουν εδώ κι εκεί πεταχτούλικα, είναι χωριστά οι
κότες, και το νεράκι τρέχει καθαρό έξω από το σπίτι, παρέκει το λεγόμενο τρεχούμενο
νερό, που έδωσε και το όνομα στη γειτονιά, κοντά στα Γυμνάσια.
Ωραία η
τζαμαρία αυτές τις μέρες, με τον ήλιο να παίζει ανάμεσα στα σύννεφα, και μια
θέα καταπράσινη, λεμονιές πορτοκαλιές μανταρινιές, να χορεύει το μάτι με τα
χρώματα.
Είναι όμως
ωραία και μια κάθοδος στη γειτονιά, εκεί στα δημοτικά, στην εκκλησία του αγίου
Γεωργίου, το μικρό ξωκλήσι με τη μεγάλη εικόνα του αγίου, από τη μια το αρρεναγωγείο,
από την άλλη το παρθεναγωγείο, διάλειμμα βγήκαν όλοι, φωνές αντηχούν, τα αγόρια
έτοιμα για την τάπια, εκεί να κάμουν γυμναστική, ενώ οι κόρες στην αυλή του
σχολείου τους τρέχουν και γελούν.
Μόλις
βραδιάσει θα μυρίσουν τα σουβλάκια της Βασιλούς του Μιλτή, θα σταθούμε γραμμή να
περιμένουμε να έρθει η ώρα μας, διπλωμένα στην πίτα, στο βουτυρόχαρτο, κι ας
ακούεται ο μουεζίνης από τον μιναρέ, ευτυχώς δεν ανακαλύψαν ακόμα τα μεγάφωνα,
τον αντέχεις!
Απέναντι
στον Πενταδάχτυλο το Βουνό, ο παππούς θα κάθεται εκεί έξω να βλέπει τα φώτα της
Λευκωσίας, ένα μαγικό χαλί να τρεμοπαίζουν τα ηλεκτρικά.
Όποτε θες
σταματάς.
