Εὐρυδίκη Περικλέους -Παπαδοπούλου, ΦΩΤΕΙΝΗ, θεατρικό
Τὸ 1922 μαυροφορεὶ μὲ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ καὶ τὸ 1974 μὲ τὴν καταστροφὴ τῆς Κύπρου, μὲ τὴν κατάληψη τοῦ ἑνὸς τρίτου σχεδὸν τοῦ νησιοῦ ἀπὸ τοὺς Τούρκους, χωρὶς νὰ παραμερίζουμε τὸ ρόλο τῶν Ἑλλήνων τῆς χούντας, τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Ἀγγλίας, ὅπως καὶ στὴ Μικρὰ Ἀσία.
Ἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή, πενῆντα χρόνια ἀπὸ τὴν τουρκικὴ εἰσβολὴ στὴν Κύπρο, ἑβδομῆντα χρόνια ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ γιὰ ἕνωση μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ὅλα ἀλληλένδετα στὴν Ἱστορία μας καὶ στὴν ψυχοσύνθεσή μας, δὲν εἶναι παρελθόν, ἀφοῦ μποροῦν νὰ γίνονται παρὸν μέσῳ τῆς τέχνης τοῦ θεάτρου, ἐφόσον ὑπάρχει κατευθύνων νοῦς καὶ παλλόμενη καρδιά, καὶ εὐτυχῶς ὑπάρχει, τῆς Εὐρυδίκης Περικλέους -Παπαδοπούλου.
Σύλληψη τῆς ὑπόθεσης τοῦ ἔργου, δομή, ἐξέλιξη, δέση κορύφωση καὶ λύση, μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία τοῦ παρελθόντος καὶ τοῦ παρόντος παροῦσα, τὸ ἔργο λαμβάνει χώρα στὴν Κύπρο τοῦ ἀγῶνα ἐναντίον της ἀγγλοκρατίας, μὲ πρωταγωνιστὲς ποὺ ἔζησαν τὴ μικρασιατικὴ καταστροφὴ ἢ τὴν καταστροφὴ τῆς Σμύρνης καὶ τῆς Προύσας, μὲ ἀπογόνους ποὺ φέρουν μέσα τους τὰ στίγματα τῆς οἰκογενειακῆς καὶ ἐθνικῆς ζωῆς, εἴτε Ἕλληνες εἴτε Ἀρμένιοι εἶναι, τῆς ἴδιας μοίρας λαοί, τοῦ κατατρεγμοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ ριζωμοῦ σὲ ξένα μέρη, ἐν προκειμένῳ στὴν Κύπρο, στὴ Λάρνακα.
Δὲν εἶναι ὅμως μόνο ἡ ὑπόθεση τοῦ ἔργου ποὺ ἐνδιαφέρει καὶ ἑλκύει τὸν θεατή, ἀλλὰ καὶ ἡ ὅλη δημιουργία τοῦ κλίματος, συναισθηματικὴ φόρτιση, συγκρούσεις, ἀνοδικὲς καὶ καθοδικὲς στιγμές, γιὰ νὰ ὁδηγήσουν στὸ τέλος στὴ λύση, τὴ λύση τοῦ προβλήματος, τὴν ἀναγνώριση, τὴ γνώση τῆς ἀλήθειας, γιατί ὑπάρχει ἀποχρῶν λόγος, ἡ ἀγάπη τῶν δυὸ νέων, τοῦ Ἀρὰμ καὶ τῆς Εὐαγγελίας.
Ἡ ἐγγονὴ τῆς Φωτεινῆς Εὐαγγελία φέρει τὸ ὄνομα τοῦ μαχαιρωμένου στὴ Σμύρνη ἀπὸ τοὺς Τούρκους παπποῦ της.
Στὸν νεαρὸ Ἀράμ, φωτογράφο, ποὺ ἀγαπᾶ τὴν Εὐαγγελία, ἔδωσε τὸ ὄνομα ὁ παπποῦς τοῦ Ναρέκ, φίλτατος μὲ τὸν Ἀράμ, ἀγαπημένο τῆς Φωτεινῆς, ποὺ δὲν πρόλαβε νὰ τὴν παντρευτεῖ.
Ὅλο τὸ αἴνιγμα συμπυκνώνεται σὲ ἕνα μενταγιὸν ἢ ἐνώτιο- ὅταν βρεθεῖ τὸ ταίρι του- ἀφόρμηση γιὰ τὴν ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας καὶ ὤθηση γιὰ τὴν εὕρεσή της. Λύση καὶ κάθαρση τῶν προσωπικῶν παθῶν καὶ φόβων, φανέρωση τῶν μυστικῶν τῆς γιαγιᾶς καὶ ἐλπίδα γιὰ τὸ μέλλον τῶν νέων, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν λησμονοῦν τὴν Ἱστορία της Μικρασίας, Ἀρμένιοι καὶ Ἕλληνες, ἀναμιγμένοι τώρα σὲ ἄλλον ἀγῶνα, τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς Κύπρου ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους.
Ἡ Εὐρυδίκη Περικλέους -Παπαδοπούλου ὡς μουσικὸς κατέχει τὴ δύναμη τῆς μουσικῆς καὶ τοῦ στίχου, μὲ μέτρο μὲν ἀλλὰ μὲ ἀπελευθέρωση τῶν λέξεων καὶ τοῦ περιεχομένου τους, ὥστε νὰ δημιουργεῖται τὸ ἀνάλογο κλίμα, μικρασιάτικο καὶ ἐρωτικό, μὲ τὸν πόνο καὶ τὸν πόθο τῆς πατρίδας.
Σημασία ἔχει τὸ ὅλον, καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ σφραγίζει τὴν ψυχὴ τοῦ θεατῆ, ἀκροατῆ, ἀναγνώστη.
Στέλιος Παπαντωνίου
