Ανδρέας
Χατζηχαμπής, Το δάκρυ της Περσεφόνης, Κέδρος
Με την
ποιητική σύνθεση του Ανδρέα Χατζηχαμπή “Το Δάκρυ της Περσεφόνης” συμπληρώνεται
η τριλογία ΑΡΧΑΙΑ ΒΡΟΧΗ που περιλαμβάνει και τις συνθέσεις “Οδυσσέας Αστέρης”
και “Η Κραυγή της Αντιγόνης”. Η ποιητική πορεία της τριλογίας οδηγεί από το ατομικό
στο ομαδικό- εθνικό και κλείνει με το παγκόσμιο, χωρίς να παραλείπονται
στοιχεία των προηγουμένων προβληματισμών και συγκινήσεων. Απαραίτητος και εδώ ο
Χορός των Ποιητών, συγγενής με το χορό της αρχαίας τραγωδίας, με τα πρόσωπα που
εκπροσωπούν την κοινή γνώμη, τα παγκοίνως αποδεκτά λογικά και συναισθηματικά.
Έμφαση στην
Περσεφόνη ως μυθολογική ύπαρξη που σχετίζεται με τον θάνατο και την ανάσταση
της φύσης, τον χειμώνα και την άνοιξη, δίνεται στην καταστροφή του φυσικού
περιβάλλοντος, για το οποίο -βαθύς γνώστης- ο ποιητής πονεί ιδιαίτερα,
συνειδητοποιώντας την παγκοσμιότητα του προβλήματος. Δεν παραλείπονται βέβαια
και εδώ τα πάθη της πατρίδας, οι ηρωικοί αγώνες, η εισβολή με τους νεκρούς,
αγνοουμένους και εγκλωβισμένους, και σε μια άλλη διάσταση η διαρκής και
εναγώνια αναζήτηση του βάθους εαυτού, του φωτός και της θείας πηγής του.
Πλουσιότατος
ποιητικός λόγος, μελετημένη δομή, με απόηχους από ποιητικά και θρησκευτικά
κείμενα, με λογικά και λεκτικά παράδοξα που ελκύουν τον αναγνώστη γιατί
καταδεικνύουν την προσπάθεια του ποιητή να αδράξει την αλήθεια και να την
εκφράσει στο συγκλονισμό και στην αντιφατικότητά της.
Οδυσσέας,
Αντιγόνη και Περσεφόνη, από τα βάθη της κοινής ελληνικής παράδοσης και ψυχοσύνθεσης,
με τους αρχέγονους συμβολισμούς, οπλίζουν τη σύγχρονη ποιητική προβληματική για
την παρούσα και μελλοντική πορεία του κόσμου μας και για την εις βάθος αναζήτηση
της αυτογνωσίας.
Στέλιος
Παπαντωνίου
