ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Πολύ
επιστημονική η λογική πολλών ελληνοφώνων, αφού για κάθε αποτέλεσμα από το οποίο
πάσχουμε, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι, οι πρόσφυγες, οι αιχμάλωτοι, οι
νεκροί της εισβολής, θέτουν ως αιτία τη δική μας επιθετικότητα εναντίον των
πτωχών τερκς. Επιτιθέμεθα εμείς και στην άμυνά τους αυτοί μας κατασκοτώνουν,
καταστρέφουν τα ιερά και τα όσιά μας ελληνικά και χριστιανικά.
Άλλη
υπόθεση αν ανατέθηκε στον Νιχάτ Ερημ να σχεδιάσει ανακατάληψη της Κύπρου, αν
ανατέθηκε στο ναύαρχο να σχεδιάσει τη Γαλάζια πατρίδα, άλλο αν για να βρουν
αφορμή για τις επιθέσεις τους, τοποθετούσαν οι ίδιοι βόμβες στα προξενεία ή στα
γραφεία εδώ ή στη Θεσσαλονίκη, άλλο αν εκμεταλλεύονταν ακόμα και τα
οικογενειακά δράματα, παιδιά στη μπανιέρα σκοτωμένα από τον Τούρκο πατέρα τους,
ομολογημένα εγκλήματα και από τον Ντενκτάς και από τούρκους δημοσιογράφους,
άλλο αν είναι ένας λαός γεννημένος να καταστρέφει τους άλλους μη έχοντας ο
ίδιος να επιδείξει καμιά δημιουργία.
Εμείς όμως
πάσχουμε δεινώς, από προπροπατορικό αμάρτημα, οι Έλληνες στην ελληνική
επανάσταση σκότωναν τούρκους στην Τριπολιτσά και πρέπει να πληρώσουμε, αυτά και
άλλα διαβάζουμε, έτσι πολλοί σκέφτονται και γράφουν και διαβάζουμε και
ταλαιπωρούμαστε, και τα γράφουν έξυπνα και διαβασμένοι θέλουν να φαίνονται και
δίκαιοι διώκτες της αδικίας, άσχετο αν πάσχουν από πάσαν νόσον ψυχικήν και
πνευματικήν που την μεταδίδουν διά σκέψεως και γραφής και διδασκαλίας και αλοί στον υγιή.
Τα έζησα
από το 1958 στη γειτονιά μου, να κάψουν τα σπίτια μας για να εγκατασταθούν στη
μισή Λευκωσία, χωρισμένοι πλήρως από τις ελληνικές γειτονιές. Και ύστερα το
1963 και τέλος το 1974. Λογικά οι περισσότεροι, οι ελληνοκύπριοι, έπρεπε να
νικούν ως διώκτες. Δυστυχώς μια ζωή βρισκόμαστε στην ήττα ως διωκόμενοι.
Όχι όμως και να φορτωνόμαστε την βαρβαρότητα
και επιθετικότητα των κακών γειτόνων.
