Γύρω στα 1963 είχε εκλεγεί αρχιεπίσκοπος Αθηνών ένας για τον οποίο ακούγονταν πολλά, ώσπου μέσα στις εκκλησιές άρχισαν οι ιεροκήρυκες να μιλούν καθαρά για τον σεξουαλικό προσανατολισμό, όπως λέμε σήμερα, του αρχιερωμένου, ιδιαίτερα εμείς στους Αμπελοκήπους στον άη Δημήτρη θαυμάζαμε έναν αρχιμανδρίτη, τσιάκκος, τα ‘ λεγε κουκκιά καθαρισμένα. Στο τέλος δεν έγινε αρχιεπίσκοπος ή εξέπεσε του θρόνου, αλλά ο κόσμος μιλούσε, έπαιρνε θέση, και θαύμαζε τους πολέμιους των αλλοπροσανατολισμένων.
Η Αθήνα τω
καιρώ εκείνω, φτωχή αλλά πλουσιότατη σε πνευματική ζωή, εθνικό θέατρο,
εφημερίδα το Βήμα, άλλα πανεπιστήμια πραγματικά της ζωής, με πολιτική ζωή
έντονη.
Πολύ αργότερα
ζήσαμε αυτά τα τελευταία, άρχισαν οι πυρκαγιές ως συνήθως, ο πρωθυπουργός έδωσε
διαταγή να προσέξουν μην έχουμε ανθρώπινα θύματα, και άρχισε το κοροϊδευτικό, (γιατί
οι άλλοι είχαν και πώς γίνεται να μην έχει ετούτος), μέχρι που κάηκαν κάμποσοι,
ολόκληρες εκτάσεις δεν έσβηναν για μέρες, κι ύστερα άρχισαν οι νεροποντές και
οι πλημμύρες, και σίγουρα πολλοί το χάρηκαν, αφού ο πρωθυπουργός φάνηκε
αντάξιος των αναξίων, άρα όλοι ανάξιοι, (δεν είναι μόνο ο δικός μας), όπως λένε
πως μερικοί χάρηκαν γιατί ήρθαν οι τούρκοι τότε και μας έσωσαν από τους πραξικοπηματίες,
λέγονταν και τέτοια, κακός ο κόσμος.
Και τώρα έρχεται
ένας κασελάκης, λέει, και βγαίνει πρώτος σε κάτι εσωτερικές εκλογές, και ποιός
είναι τούτος, οι αμερικανοί μας τον έπεψαν και δεν ντρέπεται, εν παντρεμένος με
άδρωπον, αυτά λέγονται, κι η Σύνοδος είπε ναι στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση,
και φταίει αυτός που γράφει το πρόγραμμα, και καλεί τα παιδιά να προσέχουν το
βρακάκι τους κι ο άλλος λέει πρέπει να γνωρίσουν και άλλους σεξουαλικούς προσανατολισμούς,
τώρα που γεράσαμε όλα βγήκαν στα φόρα, μα γιατί δεν γράφεις; Αφασία, ίλιγγος,
είναι αδύνατος ο καφές, εκεί στο έβγα της ζωής, όλα τα διαβόλια βγήκαν παγανιά,
κράτα βρε, του λέω!
