Γιώργος Καμηλάρης, Η Δημοτική Εκπαίδευση στα Χωριά του Ιστορικού Πυρήνα της Ταμασσού
Πέρα, Πολιτικό, Επισκοπειό
Λευκωσία 2023
Ο Γιώργος Καμηλάρης έχει ιδιαίτερη αγάπη στον
τόπο του, ιδιαίτερα στα Πέρα, για τα
οποία έχει συγγράψει βιβλία όπως, «Τα Πέρα και ο Κόσμος τους» Λευκωσία 2010. «Τα Πέρα Μέσα από Εικόνες», Λευκωσία
2011, «Ο Αρχιμανδρίτης της Αρχιεπισκοπής Φιλόθεος» Λευκωσία 2013. «Οδοιπορικό
στις Εκκλησίες και τα Ξωκλήσια των Περάτων» (με τον Κώστα Γερασίμου) Λάρνακα
2014.
‘Ολα αυτά
φανερώνουν την προσήλωση στον γενέθλιο τόπο, όπως και η ζωντανή προσπάθειά του,
ως ενεργό μέλος της κοινότητας, να διαφυλάξει πολιτισμικά στοιχεία που
κινδυνεύουν.
Το παρόν βιβλίο
αναφέρεται, στην αρχή, γενικά στην εκπαίδευση των Κυπρίων και αρχίζει με μια
ιστορική αναδρομή. Βυζάντιο, Φραγκοκρατία, Ενετοκρατία, με ιδιαίτερη έμφαση στην
Οθωμανική περίοδο και την Αγγλοκρατία. Επικεντρώνεται ακολούθως στα Δημοτικά σχολεία των Περάτων, στο Αρρεναγωγείο
το «Θεοδούλειον Δημοτικόν Σχολείον» και στο παρθεναγωγείο το «Χριστοφίδειον
Δημοτικόν Σχολείον» και στην εξέλιξή τους με τη συνένωσή τους αλλά και με την περιφερειακή
διάσταση που παίρνουν, αφού η μείωση των μαθητών στα γειτονικά χωριά αναγκάζουν
σε συγκέντρωση στο «Περιφερειακό Δημοτικό Σχολείο Ταμασσού» με την παράλειψη
όμως των τιμητικών ονομάτων των ιδρυτών τους, «Θεοδούλειον και Χριστοφίδειον»,
πράγμα ανεπίτρεπτο, κατά τον συγγραφέα, αφού οι ιδρυτές σχολείων όχι μόνο
πρέπει να τιμώνται αλλά και να αποτελούν φάρο φωτεινό για τις μέλλουσες γενιές.
Παρ’ όλους τους αγώνες τους για τη διατήρηση των ονομάτων των ιδρυτών των
σχολείων, ο συγγραφέας μαζί με άλλους συναγωνιστές του δεν βρήκαν ανταπόκριση από
τους ιθύνοντες, παρά τις διαμαρτυρίες.
Το βιβλίο, προϊόν πολλού μόχθου και
επιμέλειας, με φωτογραφική τεκμηρίωση, καταγράφει την ιστορία των σχολείων της
περιοχής και τους δασκάλους που δίδαξαν και όσους έχουν καταγωγή από τα Πέρα,
από το Πολιτικό και από το Επισκοπειό, γι’ αυτό μπορούμε να πούμε πως αποτελεί
θησαυροφυλάκιο της ιστορίας της εκπαίδευσης στην περιοχή.
Όπως εν
κατακλείδι αναφέρει ο συγγραφέας, «Η Ιστορία και ο Πολιτισμός μας είναι ό, τι
πιο πολύτιμο έχουμε» γι΄αυτό και έπρεπε να διατηρηθεί η ονομασία των Σχολείων
«Θεοδούλειον και Χριστοφίδειον» εις αιωνίαν μνήμην και ευγνωμοσύνη.
