ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ
Πολύ μου άρεσε μια φράση που άκουσα ψες από τον εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας ύστερα από τις εκλογές στην Ελλάδα σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Ο άνθρωπος είπε “σήμερα ο ‘Ελληνας δεν φοβάται να πει ‘δεν είμαι αριστερός΄”.
Τι σημαίνει αυτό; Πως ή αριστερά είχε κερδίζει τις εντυπώσεις ονοματίζοντας εαυτήν ως την “προοδευτική και δημοκρατική” παράταξη, άρα όλοι οι άλλοι ήταν αντιδημοκράτες και οπισθοδρομικοί ή στην καλύτερη περίπτωση συντηρητικοί. Προτιμότερο λοιπόν για τον καθένα να θεωρείται “δημοκρατικός προοδευτικός” και όχι το αντίθετο. Και δεν είναι η πρώτη φορά που μας σέρνουν από το χαλινάρι οι λέξεις.
Αλλά δημοκρατικές δυνάμεις δεν είναι βέβαια μόνο οι αριστερές, αν είναι. Την προσωνυμία έκλεψαν και όταν έλεγαν είναι δημοκρατικοί, εννοούσαν αριστεροί, όπως και λέγοντας προοδευτικοί, εννοούσαν αριστεροί, ενώ οι άλλοι κατατάσσονταν στους ζώντας στα μαύρα σκοτάδια του μεσαίωνα.
Στις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα η δεξιά απέδειξε πως μπορεί να κερδίσει την ψήφο του λαού, γιατί έδωσε σ’ αυτόν ό, τι περίμενε. Υπάρχει η εντύπωση πως τα σοσιαλιστικά ή κομμουνιστικά κόμματα, γενικά τα αριστερά, φέρνουν στον κόσμο την ισότητα, την αξιοκρατία και προπάντων την κοινωνική δικαιοσύνη. Αλλά στο τέλος εδώ στην Κύπρο κανένα αριστερό κόμμα δεν έφερε ούτε τις κοινωνικές παροχές, ούτε την δωρεάν παιδεία, ούτε τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μέγιστες κατακτήσεις του λαού.
Άρα μπορούν κάλλιστα και τα λεγόμενα δεξιά κόμματα να προσφέρουν στον λαό αυτά τα οποία περιμένει, προπάντων όμως την ελευθερία ο καθένας να εκφράζει τον εαυτό του και να ανέχεται τον άλλο με τα πιστεύω του.
Σήμερα στην Ελλάδα έχει νικήσει η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη, είτε αρέσει είτε όχι.
Και δεν μπορούμε με μια μονοκονδυλιά να περιγράψουμε τον ελληνικό λαό ως “καταστροφή της πατρίδας του ή ως λαό που δεν ξέρει τι θέλει”, επειδή δεν ψήφισε τον δικό μας.
Ο σεβασμός στην ψήφο του λαού απαιτεί από τους δημοκρατικούς πολίτες να αποδεχτούν τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας και να σκεφτούν μήπως όσα πρεσβεύουν χρήζουν αυστηράς κριτικής, ή καλύτερα αυτοκριτικής.
