Το δίκαιο του ισχυροτέρου
Στέλιος Παπαντωνίου
Ο ισχυρός επιβάλλει ό τι θεωρεί δίκαιο, δηλαδή το συμφέρον
του, και αν ο ανίσχυρος αντίπαλος προβάλει τις αντιρρήσεις του, ο ισχυρός
τρίζει τα δόντια και απειλεί με πόλεμο: «η Τουρκία διψά για πόλεμο με την Ελλάδα
και την Κύπρο», έγραφε το περιοδικό Foreign Policy.
Καθημερινά από το 1955 αυτό ζούμε, τις απειλές της Τουρκίας,
αλλά δεν ήταν τόσο εμφανείς μερικές φορές ή τις λησμονούσαμε, αφήναμε την
καθημερινότητα να μας καλύπτει, δεν υπήρχαν και τα σύγχρονα ραδιοτηλεοπτικά
μέσα, να τους βλέπουμε καθημερινά στην οθόνη μας, ενώ οι Τούρκοι μεθοδικά και
υπομονετικά εφάρμοζαν τα σχέδιά τους για την διχοτόμηση της Κύπρου, «για τακσίμ
για ολούμ» ήταν το σύνθημά τους.
Κατόρθωσαν με το πραξικόπημα της χούντας των συνταγματαρχών τον
Ιούλιο του 1974 να εκμεταλλευτούν την δοθείσα ευκαιρία γι’ αυτούς, εισέβαλαν- κατέστρεψαν- ανέτρεψαν πάσαν την
καταληφθείσαν γην και ιστορίαν της, ίδρυσαν το ψευδοκράτος και τώρα μόνοι
αναγνωρίζοντες του παρέχουν δικαιώματα να αδειοδοτεί την Τουρκία να κατέρχεται ως την Πάφο για
έρευνες φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή μας και να απαιτεί οποιοσδήποτε
αγωγός αερίου να διέρχεται διά των εδαφών της, ώστε να γίνει ο κλειδοκράτορας
των πηγών και οδών ενεργείας και ακόμα η περιφερειακή δύναμη που θα ελέγχει τα
κράτη της ανατολικής Μεσογείου, αφού θα είναι εξοπλισμένη και με τους ρωσικούς
πυραύλους S400 και με
τα αμερικανικά αεροπλάνα F35,
τουρκική λίμνη την Μεσόγειο ποθεί και σχεδιάζει, έστω κι αν η πραγματικότητα
δεν είναι αυτή λόγω των οικονομικών και άλλων προβλημάτων στο εσωτερικό της.
Κι έτσι προσπαθεί να επιβάλλεται το δίκαιο του ισχυροτέρου,
κατά ξηράν- θάλασσα και αέρα, ενώ οι μικροί εμείς καταφεύγουμε στις φίλες χώρες,
ζητούμε συμπαράσταση, που την έχουμε θεωρητικά, αλλά κανείς δεν ξέρει αν θα την
έχουμε και πρακτικά, όταν την χρειαστούμε. Δεν υποτιμούμε βέβαια τις
προσπάθειες της Κυπριακής Δημοκρατίας να συνεργαστεί στρατιωτικά και πολιτικά
με την Γαλλία και το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ελλάδα και άλλες φίλες χώρες.
Πρέπει όμως να μελετούμε και να μαθαίνουμε. Το 1963 η
Τουρκία δεν διέθετε αποβατικό στόλο, γι’ αυτό και δεν επιχείρησε απόβαση στην
Κύπρο, προγραμμάτισε όμως και πέτυχε τη δημιουργία του, περιμένοντας την
κατάλληλη ώρα. Η όλη πολιτική της φανερώνει μεθοδικότητα, προγραμματισμό,
υπομονή, επιμονή στην υλοποίηση των στόχων και επιτυχία στους σκοπούς της, εις
βάρος των γειτονικών κρατών της, ιδιαίτερα της Ελλάδας και της Κύπρου. Και ενώ
πρώτο της μέλημα έχει τη συντήρηση της
κρατικής της ενότητας, επιδιώκει τη διαίρεση των αντιπάλων, όπως κάκιστη ώρα με
τη διχοτόμηση της Κύπρου. Επιπρόσθετα, πλην των δικών της δυνάμεων, κατορθώνει
να διεισδύσει και στις τάξεις των αντιπάλων της βρίσκοντας και καθοδηγώντας πεμπτοφαλαγγίτες,
που υποστηρίζουν τις θέσεις της.
Ειδικά στην Κύπρο, από τη μια η ψευδαίσθηση πως η Τουρκία θα
παρακαθήσει σε σοβαρές συνομιλίες με την πλευρά μας και θα επιδιώξει λύση του
κυπριακού προβλήματος, που όλοι βεβαιώνουν πως δεν θα είναι δίκαιη, άρα γιατί
να την ονομάζεται λύση, αφού στη βάση της αδικίας θα οικοδομηθούν νέα δεινά; Από
την άλλη η ψευδαίσθηση της συνεργασίας με τους τουρκοκύπριους, ότι θα οδηγήσει
σε ειρηνική διευθέτηση της διαφοράς, αλλά πώς θα είναι ειρηνική, αν θα
συνεχίσουν να κατακρατούν τα σπίτια και τις περιουσίες μας και αποκτούν συνεχώς
δικαιώματα χωρίς καθήκοντα; Όρα για παράδειγμα την αυτόματη περίληψή τους στους
εκλογικούς καταλόγους και το δικαίωμα να ψηφίζουν στις ευρωεκλογές, χωρίς να
είναι όμως και φορολογούμενοι του κράτους, και άλλα παρόμοια, με δικαιώματα
χωρίς υποχρεώσεις, που μας υποβιβάζουν στον ίδιο τον εαυτό μας ως ραγιάδες που καλοκρατούμε τον κακό γείτονα, τον κλέφτη
και άρπαγα των περιουσιών μας, μη μας κλέψει και αρπάξει περισσότερα.
Η προεκλογική περίοδος δεν είναι και η κατάλληλη για σοβαρή
μελέτη της κατάστασης από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, που αναλύονται και
διαλύονται στις αψιμαχίες με τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Κάποτε όμως θα
πρέπει να σκεφτούν πού μας οδηγούν τα αλλοπρόσαλλα, να αποφασίσουν μια και μόνη
κοινή πορεία και να διδαχτούν σχεδιασμό, επίμονη εφαρμογή των σχεδίων για
επίτευξη των στόχων και του τελικού σκοπού, που είναι η ελευθερία της Κυπριακής
Δημοκρατίας από τον τουρκικό ζυγό.
