29 Μαΐου
Από πολύ μικρούς μας πότιζε φαρμάκι αυτή η μέρα, από
τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, ίσως Τετάρτη τάξη, με την αγια Σοφιά πάνω ψηλά
στη σελίδα, χωρίς μιναρέδες, « Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα
επουράνια, σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι, με τετρακόσια σήμαντρα
κι εξηνταδυό καμπάνες,» το μαθαίναμε απ’ έξω, το απαγγέλλαμε, σήμερα δεν απομνημονεύουν
ποιήματα, γνώσεις άγνωστες για να περάσουν εξετάσεις , τι να σου κάνουν τα
παιδιά, θαυμάζαμε ναό βυζαντινό, γι’ αυτό δεν θέλαμε να επισκεφτούμε την αγια
Σοφιά ύστερα από όλα αυτά, εμείς ζούμε μέσα στον κόσμο των ποιημάτων, «κάθε
καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.» Ιδιαίτερα λέει όταν άρχιζαν το αλληλούια
πριν από την ανάγνωση του ευαγγελίου έβγαιναν δεκάδες οι διάκονοι να θυμιατίζουν,
κι εμείς τα βλέπαμε, κι ακούαμε, « Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης κι
απ' την πολλή την ψαλμουδιά, εσειόνταν οι κολώνες. Να μπούνε στο χερουβικό και
να 'βγει ο Βασιλέας,» οι τα χερουβίμ μυστικώς εικονίζοντες, «φωνή τους ήρθε εξ
ουρανού κι απ' Αρχαγγέλου στόμα. Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ' άγια, παπάδες
πάρτε τα ιερά και σεις κεριά σβηστείτε, γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να
τουρκέψει» στη Μεταφυσική από μικροί, κι ύστερα πολλές φορές συνελάμβανα λογικά πως η Μεταφυσική προηγείται της Φυσικής, κι έτσι την βλέπω ακόμα, ψιλά γράμματα μου λες, τι μας τσαμπουνάς δάσκαλε, γι’ αυτό δεν βλέπετε χαϊρι, κοίτα τους Φράγκους με το διαφωτισμό τους, όλα στη λογική, τι να την κάνω, δεν μου φτάνει, «Μον' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρθουνε τρία καράβια το 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο, το τρίτο το καλύτερο την ΄Αγια Τράπεζά μας» τα έβλεπα τα καράβια, ιδιαίτερη εντύπωση μου προκαλούσε το καλύτερο, να μεταφέρουν την αγια Τράπεζα, με μεγαλοπρέπεια στο καράβι, γονατιστός ο κόσμος στη διαδρομή, το επόμενο από καιρό το είχαν αποσιωπήσει στα σχολικά βιβλία «μη μας την πάρουν τα σκυλιά, μη μας την μαγαρίσουν.» Αλλά πάντα να δακρύζει η Δέσποινα, «Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες "Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι". Όσο κι αν το περιγελούν αυτό το τελευταίο, τετρακόσια χρόνια σκλάβοι και επαναστάτησαν, έδωσαν ψυχή και σώμα, υπάρχοντα, κακίες και γενναιότητες, την απέκτησαν σιγά σιγά την ελευθερία, οι Έλληνες τώρα, οι Ρωμιοί, κι ο Πατριάρχης εκεί στο Φανάρι, τόσους διωγμούς, κι όμως Οικουμενικός Πατριάρχης κι ας σκυλιάζουν, και όμως πάλι η μέρα αυτή μας ποτίζει το φαρμάκι της, ούτε η Μεταφυσική δεν μας σώζει, χρειάζεται κι αυτή και η πίστη και η σκληρή δουλειά, πάντα τα λόγια μόνο είναι φτώχεια.
τουρκέψει» στη Μεταφυσική από μικροί, κι ύστερα πολλές φορές συνελάμβανα λογικά πως η Μεταφυσική προηγείται της Φυσικής, κι έτσι την βλέπω ακόμα, ψιλά γράμματα μου λες, τι μας τσαμπουνάς δάσκαλε, γι’ αυτό δεν βλέπετε χαϊρι, κοίτα τους Φράγκους με το διαφωτισμό τους, όλα στη λογική, τι να την κάνω, δεν μου φτάνει, «Μον' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρθουνε τρία καράβια το 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο, το τρίτο το καλύτερο την ΄Αγια Τράπεζά μας» τα έβλεπα τα καράβια, ιδιαίτερη εντύπωση μου προκαλούσε το καλύτερο, να μεταφέρουν την αγια Τράπεζα, με μεγαλοπρέπεια στο καράβι, γονατιστός ο κόσμος στη διαδρομή, το επόμενο από καιρό το είχαν αποσιωπήσει στα σχολικά βιβλία «μη μας την πάρουν τα σκυλιά, μη μας την μαγαρίσουν.» Αλλά πάντα να δακρύζει η Δέσποινα, «Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες "Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι". Όσο κι αν το περιγελούν αυτό το τελευταίο, τετρακόσια χρόνια σκλάβοι και επαναστάτησαν, έδωσαν ψυχή και σώμα, υπάρχοντα, κακίες και γενναιότητες, την απέκτησαν σιγά σιγά την ελευθερία, οι Έλληνες τώρα, οι Ρωμιοί, κι ο Πατριάρχης εκεί στο Φανάρι, τόσους διωγμούς, κι όμως Οικουμενικός Πατριάρχης κι ας σκυλιάζουν, και όμως πάλι η μέρα αυτή μας ποτίζει το φαρμάκι της, ούτε η Μεταφυσική δεν μας σώζει, χρειάζεται κι αυτή και η πίστη και η σκληρή δουλειά, πάντα τα λόγια μόνο είναι φτώχεια.
