Στέλιου
Παπαντωνίου
Μην κοιμάστε
μην ονειρεύεστε
Σαν χρυσαχτίδα
κατέβηκεν η Ίριδα
Πρωινή πρωινή
Μπήκε στα
γαλανά σεντόνια
Μάνας και
κόρης
-Μην
κοιμάστε, μην ονειρεύεστε,
Τους είπε,
Σταλμένη από το γαιματωμένο γιαταγάνι
Που σας σκουντά
να ξυπνήσετε
Να μην ονειρεύεστε
Το αίμα
στάζει ακόμα ελληνικό
Από τη
Σμύρνη, Πόλη, Πόντο
Την Κερύνεια
τη Λάπηθο τη Μόρφου.
Μην κοιμάστε
μην ονειρεύεστε.
Ριζώνει το
θεριό και δεν ξεριζώνεται
Ακονίζει δόντια
Τ’ αρπαχτικά
του νύχια.
Το θεριό δεν
εξανθρωπίζεται.
Και σαν πήρε
να νυχτώνει
Τράβηξε γραμμή
τέρμα Λήδρας
-Εσείς, ειρηνοφόροι
μου,
Σταλμένη από
τον Άρη
Και τα
κόκκινα σπαθιά είμαι,
Τους είπε,
Η Τουρκιά
θέλει στον τόπο στρατώνες
Πατά στο
λαιμό το περιστέρι σας
Βάλτε τις φωνές
Χτυπήστε ταμπούρλα,
κατσαρόλες.
«‘Εξω η
Τουρκιά από το νησί
Θέλουμε ειρήνη.»
Έτσι τους είπε
Κι ανέβηκε
στον Όλυμπο
Να ονειρευτεί
την Κύπριδα ειρήνη.
