Στέλιος Παπαντωνίου
Με πίστη
Για να
κατέβεις τα σκαλοπάτια της σπηλιάς
Μέσα στα
υγρά τοιχώματα
Στις βραχώδεις
επιφάνειες
Στο ρίγος
του σκότους
Για να
συνεχίσεις
Στο αχανές
άγνωστο
Κάθε βήμα
σχεδόν στο κενό
Μέσα σου ένας
τεράστιος φόβος
Χουφτώνει
την καρδιά, το στομάχι, τα έντερα
Ένα μόνο
φωσάκι
Κάπου πιο
βαθιά
Κάποτε στο
μέρος του εγκεφάλου
Κάποτε στο
μέρος της καρδιάς
Κι ο ήχος
μιας γλυκιάς καμπάνας
Αιώνες πριν
Μέσα από τους
κήπους της Εδέμ
Μέσα από τους
κύκλους των παιδιών
Που χορεύουν
το συρτό
Σε ωθεί να
θέσεις το επόμενο βήμα
Να εκτεθείς
στο σκοτάδι με πίστη.
