Ζει και επιζεί
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Το έθνος που στάθηκε εχθρικό απέναντι στον ελληνισμό έδωσε
χτες τις εξετάσεις του κι εξέπεμψε προς τα έξω την εικόνα του, από τον ανώτατο
άρχοντά τους ως τις μεγαλουπόλεις και τα χωριά. Ένας μισαλλόδοξος άνθρωπος που
επιζήτησε να επιβληθεί και διά νόμου δικτατορικά στη χώρα του, μυριάδες
φοβισμένοι, άλλοι φανατισμένοι, άλλοι διαμαρτυρόμενοι με τον τρόπο τους,
ύποπτοι ο ένας στον άλλο, ένα κλονισμένο κράτος, που το άγει και το φέρει ο
Ερντογάν, με όλους τα βάζει, όλους θέλει να κατακτήσει, όλοι να τον υπακούν,
γιατί πρέπει να γράψει ιστορία ή να ξαναγράψει την ιστορία. Η γενική εικόνα του
εμπνέει ταραχή και φόβο, κάτι χιτλερικό στο σύνολο.
Περάσαμε κι εμείς δικτατορίες. Κακώς, γιατί ανεχτήκαμε.
Δεχτήκαμε την επίθεση του τουρκικού στρατού, τον έχουμε να καταπατά κάθε ιερό
και όσιό μας, και αναμένουμε να λύσουμε το πρόβλημά μας σε συνομιλίες με τον
εδώ εκπρόσωπό του, για τον οποίο υφάνθηκαν ονειροφαντασιές. Από πού ξεκινά ο
άνθρωπος και πού καταλήγει όταν μπλέξει. Ούτε αχ καημένε Ακκιντζί ούτε βαχ. Τα’
θελε και τα’ παθε. Αν υπάρχουν σήμερα στην ελληνική κυπριακή πλευρά άνθρωποι
που τον εμπιστεύονται, θα πρόκειται περί… Θού, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου! Η
όλη πορεία των ενδοκυπριακών από καιρό το ξέρουμε ότι δεν οδηγεί πουθενά. Αλλά
όντας οι πολιτικοί μας μεγάλοι ή μικροί, ανάλογα με τις περιστάσεις και με τις συγκρίσεις,
πρέπει να αποδείξουν στην υφήλιο πως εμείς θέλουμε λύση, με αποτέλεσμα να
κάνουμε τεμενάδες, να σκύβουμε παντοιοτρόπως και να αυτοεξευτελιζόμαστε. Όχι
όλοι. Αυτοί που αυτοεξευτελίζονται. Κάτι πολύ απαράδεκτο και αντιπαιδαγωγικό,
γιατί κατά τη συμπεριφορά των αρχόντων και η των ακολούθων τους.
Ο τουρκικός λαός πήρε τις αποφάσεις του, να ζήσει με
διατάγματα ή να καθοδηγείται στην καταβρόχθιση των άλλων γειτονικών του λαών,
γιατί αυτό λέει η ιστορία, η παράδοσή του. Οι δικές μας για την ελευθερία
παραδόσεις διδάσκουν πως θυσιαζόμαστε για την ελευθερία γιατί τη θεωρούμε την
ανώτερη ανθρώπινη αξία. Μάλλον δεν κάνουμε χωριό, από το 1453, από την πτώση της
Πόλης, που κι αν έπεσε, είναι εκεί ζωντανή και δεν τους αφήνει να κοιμηθούν,
πράμα που φαίνεται, στις δηλώσεις και εκδηλώσεις τους.
Εδώ βρέθηκαν αφεντάδες από το 1571 με την κατάληψη της Κύπρου
από τους Οθωμανούς, μας πούλησαν στους εγγλέζους, εμείς πληρώναμε τα
χρωστούμενα, αυτοί ήταν οι Μωαμεθανοί, εμείς οι μη μωαμεθανοί, όνομα δεν
είχαμε. Εκείνοι το 18 εμείς το 80 τοις εκατόν. Τώρα ζητούν ισότητα. Ενώ έχουν
καταλάβει τα διπλάσια των όσων δικαιούνται, ενώ εκμεταλλεύονται την κυπριακή
υπηκοότητα και όλα όσα οι ευρωπαίοι πολίτες, ενώ κατακρατούν πολλαπλάσιες
ακτογραμμές, ενώ εισάγουν τούρκους πολίτες, ενώ ζουν με τα κλεψιμιά, ενώ δεν
έμεινε πανανθρώπινος νόμος που να μην καταπατήσουν.
Οι πολιτικοί μας ακόμα ψάχνονται. Ο δρόμος δεν οδηγεί
πουθενά. Γι’ αυτό πρέπει να καθαρίσουν το μυαλό τους και να πάρουν καθαρές
αποφάσεις. Αυτός ο λαός, ο ελληνικός κυπριακός, δεν κρατήθηκε εδώ και τρεις
χιλιάδες χρόνια στα χώματά του για να τον εξολοθρεύσει κανένας βάρβαρος, καμιά
δύναμη. Η Ιστορία του άλλα λέει. Ζει και επιζεί.
Ας ξεκινήσουν από αυτή την αρχή κι ας σχεδιάσουν.
