Τέρμα στην ηττοπάθεια
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Όποιοι βγουν
στην εξουσία, ιδιαίτερα στην Τουρκία, θέλουν να δείξουν τη δύναμη και την
παλικαριά τους. Ο Ερντογάν, ο Νταβούτογλου, ο Τσαβούσογλου, μεγάλα ονόματα,
μεγάλα οράματα για παντουρκισμό, που απειλούν κι εμάς υπογείως, επιφανειακά και
υπεργείως με τα χαμόγελα, τις χειραψίες, τα θερμά φιλιά- ας είναι και χωρίς
ψάρι στο Βόσπορο.
Το κλίμα
στην Κύπρο βαραίνει κάθε φορά που αρχίζουμε συνομιλίες με τους Τουρκοκύπριους,
γιατί εκείνοι -με τη μάνα τους καθοδηγητή-
μας σπρώχνουν συνειδητά στον γκρεμό με σχέδια και συνέπεια, ενώ εμείς
ακροβατούμε ξυπόλητοι στ’ αγκάθια. Το γενικό συναίσθημα είναι πως προαγγέλλεται
καταστροφή του ελληνισμού του τόπου, των ανθρώπων και της Ιστορίας μας. Γι’
αυτό η κυβέρνηση οφείλει να διαφωτίζει το λαό, να εμπνέει αντιστάσεις στην
καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να υπερασπίζεται τις ευρωπαϊκές αρχές
και να διαβεβαιώνει για τον αγώνα της για το καλύτερο μέλλον του τόπου, για
ειρήνη και ευημερία σε συνθήκες ελευθερίας.
Αν
επικρατούν οι αντίθετες απόψεις κι έχει σκεπαστεί το εικονοστάσι της ζωής μας με
μαυρίλα, δεν φταίει ο κόσμος που έχει αυτή την αντίληψη, αλλά αυτοί που αφήνουν
με τις πράξεις ή παραλείψεις τους να διαφαίνεται η υποχωρητικότητα, η ανοχή
στην αδικία, η προσπάθεια σύγχυσης εννοιών, η εφεύρεση νέων όρων που μόνο
θολώνουν το παρόν και προπάντων ζωγραφίζουν ένα γκρίζο και αβέβαιο μέλλον.
Ουδέν
κρυπτόν όμως υπό τον ήλιον. Αν σήμερα
σκοταδιστικά διασπείρονται ψευδείς λόγοι για φωτοφόρο μέλλον κι αν αύριο αυτά
όλα αποδειχθούν κενά συνθήματα, τότε κάποιοι θα πληρώσουν ακριβά, κι αυτοί
είναι οι απλοί άνθρωποι με την ανασφάλεια στην οποία θα περιπέσουν και θα
βιώνουν κατάσαρκα.
Γι’ αυτό ας αφήσουν
οι κυβερνώντες τους επικοινωνιολόγους παράμερα, τους φτάνει προς το παρόν το
περιθώριο, κι ας πείσουν πως εργάζονται σκληρά- όπως αρέσκονται να λέγουν- για
το καλό του τόπου και προπάντων του τρισχιλιόχρονου ελληνισμού που πνίγεται στη
δύσπνοια των ημερών και του περίγυρου.
Αν δεν το
έχουν αντιληφθεί οι κυβερνώντες, είναι διάχυτος στην ατμόσφαιρα ο φόβος της τουρκοποίησης
της Κύπρου. Πού είναι οι διαμαρτυρίες για την τουρκική εισβολή, πού οι φωνές
για την ένοπλη παρουσία των σαράντα χιλιάδων ετοιμοπόλεμων, πού οι κραυγές
απόγνωσης για τον εγκληματικό εποικισμό, για την προσφυγιά και το διαμελισμό
του νησιού που επιβάλλει ετσιθελικά η Τουρκία, με ολοφάνερα τα σημάδια της επεκτατικής
πολιτικής της, καταγραμμένα σε βιβλία και επιβεβαιωμένα με τις πράξεις της;
Όλα όσα
συνυφαίνουν το πλέγμα της ανασφάλειας στην ελληνική κοινότητα ας αποτελέσουν
τον κώδωνα κινδύνου που πρέπει να κρούει συνεχώς η κυβέρνηση και να διαλαλεί
από κάθε βήμα ανά το παγκόσμιο. Θα τα βροντοφωνάξει όταν καταστραφεί ο
ελληνισμός; Εδώ δεν έχουμε σημάδια. Προβολείς παμμέγιστοι φωτίζουν τα σχέδια της
Τουρκίας για την Κύπρο. Είναι δυνατόν ο απλός κόσμος να τα βλέπει και να μην τα
βλέπουν οι κυβερνώντες;
Γι’ αυτό θα
πρέπει να ξαναβρούμε ως λαός το θάρρος και την αγωνιστικότητα, ύστερα από τη
μεγάλη κάμψη που παρατηρείται, για ν’ ανάψουμε φως ελπίδας στο δύσμοιρο τόπο
και ελληνικό κόσμο μας. Η κυβέρνηση πρώτη οφείλει να θέσει τέρμα στην
ηττοπάθεια.
