Λάμπει ανελέητο το σκότος
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Ιὼ, σκότος, ἐμὸν
φάος, ἔρεβος
ὦ φαεννότατον, μπορεί να κράζει ο Αίαντας ή η αγαπημένη του ή το παιδί του, μα
εδώ ένας λαός ολόκληρος παρακολουθεί το σκότος που καθημέραν πυκνώνει, κόβεται
κομμάτια πια, στερεό και ογκώδες, σκληρό και αγκαθωτό σα συρματόπλεγμα μέσα στο
οποίο έχει περιζωστεί η Κυπριακή Δημοκρατία από τους δικούς πρώτα κι από τους ξένους
ύστερα. Γιατί ζούμε εδώ και καιρό τα ανήκουστα, παρακολουθούμε τους ανώτατους
αξιωματούχους του κράτους να διαγκωνίζονται ποιος θα ρίξει τον άλλο στον
γκρεμό, ποιος θα πέσει πρώτος στον καιάδα να παρασύρει και τους άλλους μαζί
του, με τους πολλούς ο χάρος, πολλοί οι αίτιοι της βύθισης και του πνιγμού. Κι
από την άλλη του τούρκου η σάλπιγγα μεσουρανίς πετιέται και τρικυμίζει τον
αγέρα με τις απειλές, τις επεμβάσεις, τις ποταπότητες, είτε περί Τουρκοτούρκων
πρόκειται είτε περί Τουρκοκυπρίων, είτε ακόμα περί εκπροσώπων των Ηνωμένων
Εθνών βραδυκίνητων μελετητών και κάκιστων μαθητών του κυπριακού προβλήματος.
Αν φτάσαμε πια στο έσχατο
σκαλοπάτι, αφού αναμιγμένοι είναι στο κεφάλαιο που διαβάζουμε τώρα οι κεφαλές
του τόπου, από ανεξαρτήτων αξιωματούχων του κράτους ως τον ίδιο τον πρόεδρο της
Δημοκρατίας, περιμένουμε και ελπίζουμε πως ήρθε η παλαμική ώρα να φυτρώσουν φτερά
στο σκότος, να αναθαρρήσουν άλλοι, οι ίδιοι οι πολίτες, να εγερθούν και να
εκφράσουν την αγανάκτηση, την οργή, το θυμό τους, να διαρρήξουν τα ιμάτια, γιατί
πληρώνουν ως αρνία την ώρα που οι πονηρές αλεπούδες ανάλαβαν τη φύλαξη του
ορνιθώνα και τον ρήμαξαν.
Κι εδώ σκουντουφλούμε στο
συνηθισμένο παλιότοιχο, γιατί με τις φωνές και με τα λόγια το πολύ να
ξεθυμάνουμε και πάλι επιστροφή στον καναπέ. Δεν κατηγορούμε κανένα,
πλαδαρώσαμε, μπουχτίσαμε στο ψεύδος και στην κλοπή, ποιο χέρι να μας τραβήξει
από τα μαλλιά τους πνιγμένους, στη θάλασσα της ίδιας της ανοχής μας, στο βούρκο
του εγωισμού μας. Είναι λύση να περιμένουμε από τους ίδιους τους αξιωματούχους
με την παύση τους να καθάρουν τον τόπο; Λάμπει το φως μέσα σε τόσο σκοτάδι από
τη μια στιγμή στην άλλη; Σπρώχτε με γόνα και με στήθος να τονε βγάλουμε απ’ τη
λάσπη.
Ο ήλιος βουλιάζει στην Κύπρο καθημερινά.
