Μεγαλοβδομαδιάτικα
και αναστάσιμα
Του Στέλιου
Παπαντωνίου
Δίνουμε
καμιά φορά την εντύπωση πως φοβόμαστε τις συνομιλίες. Μα πότε άρχισαν; Από
αρχαιοτάτων χρόνων. Κληρίδη θυμόμαστε, Βασιλείου, Παπαδόπουλο, Ιωαννίδη,
Χριστόφια, Ιακώβου, Ντεκτάς, Ταλάτ, Έρογλου. Μια αποθήκη μυαλό γεμάτη ονόματα. Κι
οδηγηθήκαμε υποχώρηση την υποχώρηση ως τον γκρεμό, αναζητώντας τώρα δύσβατα μονοπάτια
για ν’ ανέβουμε. Ιστορικοί δήθεν συμβιβασμοί, που διαγράφουν την Ιστορία μας, και
μας καταντούν σκλάβους επισήμως στον τόπο μας. Γι’ αυτό τους πληρώναμε;
Μάντεις
κακών πολλοί, που προλέγουν τη λήξη του κυπριακού ελληνισμού, ωσάν όλα τα
προϊόντα με ημερομηνία λήξεως. Κάποτε νομίζει κανείς πως χαιρεκακούν.
Ένας λαός
οδηγείται εκεί που οδηγείται όχι μόνο από τους ηγέτες του, τους πολιτικούς του,
που οι δημοσκοπήσεις τους εξάγουν σκάρτους, αλλά και από τον ίδιο τον εαυτό του.
Κι ο λαός δείχνει πως θέλει να επιβιώσει στη γη των πατέρων του, δεν μετακομίζει,
δεν τα φορτώνει «Το πλοίο που σαλπάρει μακριά μου θα σε πάρει.» Πιστεύει στο
μέλλον του τόπου όσο κι αν τα πράγματα είναι άραχλα, ένα πυκνό βαθύ σκοτάδι.
Πίστις εστίν ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων. Αν δεν
ήλπιζε, ή θα έφευγε τώρα που βρίσκει και φτηνά εισιτήρια ή θα αυτοκτονούσε.
Μένει γιατί πιστεύει στο δίκαιό του, γιατί έχει Ιστορία χιλιάδων χρόνων να
υπερασπιστεί, γιατί ανήκει σ’ ένα λαό με πολιτισμό, παράδοση, αγωνιστικότητα,
πίστη. Βλέπει γύρω του την ομορφιά του τόπου και δεν θέλει να τη χάσει, κι ας νιώθει
ελεύθερος πολιορκημένος. Όλα αυτά του ενδυναμώνουν τη θέληση να ζήσει ελεύθερος
στον τόπο του. Δεν γεννήθηκε για να είναι σκλάβος, γι’ αυτό πολέμησε Τούρκους κι
Εγγλέζους. Και συνεχίζει με τον τρόπο του να πολεμά.
Στον εικοστό
πρώτο αιώνα ζούμε. Ξέρουμε και τα καλά του βουτηγμένοι τα κακά του. Τα
βλέπουμε, τα πληροφορούμαστε, τα διαγιγνώσκουμε. Απογοητευόμαστε, αλλά δεν
μένουμε στην ναυτία της απογοήτευσης. Μας πλέκουν σ’ ένα κουβάρι σύγχυση, αλλά
και πάλι το μυαλό τοποθετεί τα πράγματα στη σωστή θέση: Οι Τουρκοκύπριοι
αποσχίστηκαν από την Κυπριακή Δημοκρατία, κατά διαταγή της Τουρκίας. Η Τουρκία
σχεδίασε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, εισέβαλε στο νησί, κατέστρεψε
τον πολιτισμό του, θέλησε να εξαφανίσει την ελληνοκυπριακή κοινότητα και το
κατόρθωσε με την τουρκοκυπριακή, εγκατέστησε παράνομα πολίτες της, εποίκισε,
ίδρυσε παρακράτος-ψευδοκράτος που προσπαθεί να φανεί ισότιμο με το πραγματικό. Μήπως
δεν τα είπαμε στους μεγάλους της γης; Θα το ανέχονταν οι ίδιοι να γίνονταν όλα
αυτά ενάντια στο δικό τους κράτος;
Οι Ελληνοκύπριοι
θυσιάστηκαν, ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτή εντάχθηκε με όλα τα εδάφη και
τις θάλασσές της στην Ευρώπη, ανήκει στην ευρωζώνη, ενώ οι Τουρκοκύπριοι τα
βρήκαν όλα έτοιμα, εκμεταλλευόμενοι κάθε
περίσταση. Οι ηγέτες τους ανέχονται την εξαφάνιση της κοινότητάς τους, βλέπουν
τις καταστροφικές αλλαγές στον πολιτισμό του τόπου και στη φυσιογνωμία του χωρίς
να διαμαρτύρονται, πλην ελαχίστων, ακολουθούν κατά γράμμα τα σχέδια της
Τουρκίας, πέμπτη φάλαγγα, μαζί με ελληνοκύπριους που ξεπουλούν τη γη τους και
χαριεντίζονται γιουσουφακικά.
Αφού οι
Τουρκοκύπριοι αποσχίστηκαν από την Κυπριακή Δημοκρατία, δες και ψηφίσματα ΟΗΕ, το πολύ αυτή να τους δεχτεί και πάλι στις
αγκάλες της ως Τουρκοκυπριακή κοινότητα. Και σύνταγμα υπάρχει και νόμοι και
ευρωπαϊκό κεκτημένο που ισχύει για εκατομμύρια Ευρωπαίους. Γιατί να μην ισχύσει
και για τους Τουρκοκύπριους; Τα λοιπά περιττά.
Να αξιωθούμε Ανάσταση!
