Πλαπλά, πλαπλαπλαπλά, για την Ιθάκη
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Σαν βγεις στον πηγεμό
για την εξουσία, να εύχεσαι να’ ναι διπλός ο δρόμος, ο ένας αριστερά, ο άλλος
ενδιάμεσος. Γεμάτος λακκούβες, πέτρες κι αγκάθια για τους άλλους . Τους
Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, όσους
δεν είναι αλλήθωροι και βλέπουν μ’ ένα μάτι, το μουτρωμένο ενδιάμεσο μη φοβάσαι. Τέτοιους στο δρόμο σου ποτέ
σου δε θα βρεις, ιδιαίτερα εσύ, με τέτοια σκέψη υψηλή, με εκλεκτή πολιτική και κυνική
αναίδεια, αμετάκλητα δοσμένος στο στρατί σου. Εσύ γεννήθηκες μόνο για
θώκους υψηλούς, να κυβερνάς και μόνο.
Κράτησε τη σκέψη
υψηλή, για ευρύτερες συγκλίσεις, να υπερβείς εαυτόν και πάσαν τσίπαν, με
μεγαλοπρεπή λογύδρια του τύπου «Είναι καιρός να υπερβούμε και τους εαυτούς μας
και οποιοδήποτε άλλο εμπόδιο μπορεί να μπαίνει στο δρόμο μας από όσους αρνούνται
να αντιληφθούν ότι οι πάντες και τα πάντα κρίνονται με το μέτρο των μεγάλων προκλήσεων
και όχι των μικρών προκαταλήψεων». Γιατί
εσύ προπάντων δεν πρόκειται «στο βωμό προσωπικής επιδίωξης ή κομματικών
φιλοδοξιών να θυσιάσεις τα συμφέροντα του τόπου». Τέτοια λαμπρά και υπέροχα
ηχολογούν καμπάνες για τους τυφλούς τα όμματα και τους κωφούς τα ώτα.
Να εύχεσαι να’ναι διπλός ο δρόμος, εσύ
ν’ αλληθωρίζεις κι οι άλλοι μ’ ένα μάτι Κύκλωπες στο στόχο να θωρούν.
Κι εμείς διερωτώμαστε, οι άμοιροι
πολιτικής κουλτούρας,
Συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις; Ύστερα
από τέτοια κατραπακιά στη συνεργασία ΔΗΚΟ με ΑΚΕΛ, ύστερα από τους Οικολόγους
που δε βάσταξαν ούτε τον ενιαύσιο να γιορτάσουν, ύστερα από την ΕΔΕΚ που πέταξε κατάμουτρα στους
κυβερνώντες τη συνέργεια, ύστερα από τις διακηρύξεις τόσες και πολλές του
ΕΥΡΩΚΟ, ποια συγγένεια μπορεί να υπάρχει μεταξύ τους, ποια αλχημεία με ηδονικά
μυρωδικά μπορεί στο τέλος να τους
σμίξει; Κι ο Καρογιάν στον ύπνο του υπερβατές συγκλίσεις. Όσο όμως δε σπεύδουν
οι ενδιάμεσοι να θέσουν υποψήφιο, τόσο οι πολίτες βέβαιοι για τις αδυναμίες του
χώρου επισφραγίζουν πως παραίτηση από την πολιτική ζωή είναι η μόνη οδός
ενδεδειγμένη, αφού οι οδηγούντες τα λεωφορεία έχουν ληγμένη άδεια λόγω μυωπίας,
κώφωσης και άλλων γεροντικών παθήσεων της κομματικής ηλικίας.
Γι’ αυτό νομίζω πως είναι καιρός να
δώσουμε τη σκυτάλη στους νέους, που θέλουμε να ξεπεταχτούν, μη κουβαλώντας Λαιστρυγόνες
στην ψυχή τους.
