ΓΙΩΡΓΟΣ
ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΣΕΡΤΗΣ
Δεν είχα
ανάγκη το διαδίκτυο για να θυμηθώ το φίλο μου Γιώργο Ξενοφώντος Σέρτη, αύριο το μνημόσυνό του, αιωνία είναι η μνήμη του,
ένας χρόνος πέρασε, “διάλεξε βρε μερικά χρονογραφήματά σου από κάθε εποχή, από
τις διάφορες εφημερίδες που εξέδωσες ή στις οποίες εργάστηκες και δώσε να τα
εκδώσουμε”, ούτε να διανοηθεί, όλα ήταν παιδιά του, κανένα χρονογράφημα δεν
ήταν καλύτερο από τα άλλα, όλα ήταν παιδιά του, αυτή ήταν η απάντηση.
Όσοι τον
ζήσαμε όσοι τον διαβάζουμε λέμε Σέρτης και αμέσως αντιλαμβανόμαστε, μας κεντά, είναι
η μυρουδιά κι η γεύση του σέρτικου τσιγάρου, η βαριά με νόημα κουβέντα, ο πυκνότατος
και λακωνικός λόγος με τα αποσιωπητικά του, η ειδική εκείνη επανάληψη, ο
Αμίαντος, ο Άη Γιώργης, οι μέρες της εισβολής και της φυγής από τον παράδεισο,
τα παιδιά, οι μαθητές του, η Ειρήνη, προπάντων όμως η Κύπρος, αυτός ο
πολυβασανισμένος τόπος και η πεποίθηση πως μόνο με αντρειά και λεβεντιά θα πάει
μπροστά, ίδιος εκείνος. Μνήμη αιωνία.
